«Здесь лапы у елей дрожат на весу...» (1970) - Владимир Высоцкий

Здесь лапы у елей дрожат на весу,

Здесь птицы щебечут тревожно –

Живёшь в заколдованном диком лесу,

Откуда уйти невозможно.

Пусть черёмухи сохнут бельём на ветру,

Пусть дождём опадают сирени, —

Всё равно я отсюда тебя заберу

Во дворец, где играют свирели!

Твой мир колдунами на тысячи лет

Укрыт от меня и от света, —

И думаешь ты, что прекраснее нет,

Чем лес заколдованный этот.

Пусть на листьях не будет росы поутру.

Пусть луна с небом пасмурным в ссоре, —

Всё равно я отсюда тебя заберу

В светлый терем с балконом на море!

В какой день недели, в котором часу

Ты выйдешь ко мне осторожно,

Когда я тебя на руках унесу

Туда, где найти невозможно?

Украду, если кража тебе по душе, —

Зря ли я столько сил разбазарил?!

Соглашайся хотя бы на рай в шалаше,

Если терем с дворцом кто-то занял!

Hier trillen de poten van de sparren in gewicht,

Hier fluiten de vogels angstig -

Je woont in een betoverd wild bos,

Waar het onmogelijk is om te vertrekken.

Laat de vogelkersbomen drogen met linnen in de wind,

Laat de seringen vallen als regen,

Hoe dan ook, ik neem je mee vanaf hier

Naar het paleis waar de pijpen spelen!

Jouw wereld door tovenaars voor duizenden jaren

Beschut tegen mij en tegen het licht, -

En jij denkt dat er niets mooiers is

Wat is dit betoverde bos.

Laat er 's morgens geen dauw op de bladeren zijn.

Laat de maan met de bewolkte hemel in een ruzie, -

Hoe dan ook, ik neem je mee vanaf hier

In een lichte toren met een balkon aan zee!

Welke dag van de week, hoe laat?

Je komt voorzichtig naar me toe

Als ik je in mijn armen draag

Waar is het niet te vinden?

Ik zal stelen als stelen je leuk vindt,

Heb ik zoveel energie verspild?

Ben het tenminste eens met het paradijs in een hut,

Als iemand de toren met het paleis bezette!