Я полмира почти через злые бои - Владимир Высоцкий

Я полмира почти через злые бои

Прошагал и прополз с батальоном,

А обратно меня за заслуги мои

Санитарным везли эшелоном.

Привезли

На родимый порог -

На полуторке к самому дому.

Я стоял и немел, а над крышей дымок

Поднимался совсем по-другому.

Окна словно боялись в глаза мне взглянуть.

И хозяйка не рада солдату -

Не припала в слезах на могучую грудь,

А руками всплеснула - и в хату.

И залаяли псы

на цепях.

Я шагнул в полутемные сени,

За чужое за что-то запнулся в сенях,

Дверь рванул - подкосились колени.

Там сидел за столом, да на месте моем

Неприветливый новый хозяин.

И фуфайка на нем, и хозяйка при нем,

Потому я и псами облаян.

Это значит,

пока под огнем

Я спешил, ни минуты не весел,

Он все вещи в дому переставил моем

И по-своему все перевесил.

Мы ходили под богом - под богом войны,

Артиллерия нас накрывала.

Но смертельная рана нашла со спины

И изменою в сердце застряла.

Я себя

в пояснице согнул,

Силу воли позвал на подмогу:

"Извините, товарищи, что завернул

по ошибке к чужому порогу.

Дескать, мир, да любовь вам, да хлеба на стол,

Чтоб согласье по дому ходило".

Ну а он даже ухом в ответ не повел-

Будто так и положено было

Зашатался

некрашеный пол.

Я не хлопнул дверьми, как когда-то

Только окна раскрылись, когда я ушел,

И взглянули мне в след виновато...

Ik ben de halve wereld bijna door kwade gevechten

Liep en kroop met het bataljon,

En steun me voor mijn verdiensten

Sanitair werd per trein vervoerd.

gebracht

Op de geboortedrempel -

Anderhalf naar het huis zelf.

Ik stond stom, en er was rook boven het dak

Ik stond op een heel andere manier op.

De ramen leken bang om in mijn ogen te kijken.

En de gastvrouw is niet blij met de soldaat -

Niet in tranen gevallen op een machtige borst,

En ze gooide haar handen in de lucht - en in de hut.

En de honden blaften

op kettingen.

Ik stapte de halfdonkere gang binnen,

Voor iemand anders, voor iets, strompelde hij in de gang,

De deur rukte - de knieën knikten.

Daar zat hij aan tafel, maar in mijn plaats

Onvriendelijke nieuwe eigenaar.

En een sweatshirt op hem, en de gastvrouw met hem,

Daarom ben ik bedekt met honden.

Het betekent,

terwijl onder vuur

Ik had haast, ik was geen minuut vrolijk,

Hij herschikte alle dingen in mijn huis

En op zijn eigen manier woog hij alles op.

We liepen onder God - onder de god van de oorlog,

Artillerie bedekte ons.

Maar vond een dodelijke wond van de rug

En vast te zitten in het hart van verandering.

ik mezelf

gebogen in de taille,

Wilskracht riep om hulp:

"Sorry, kameraden, dat ik me omdraaide"

per ongeluk naar de drempel van iemand anders.

Zeg, vrede, ja liefde voor jou, ja brood op tafel,

Zodat die harmonie door het huis loopt.

Nou, hij bewoog niet eens zijn oor als reactie...

Zoals het bedoeld was

opgerold

ongeverfde vloer.

Ik sloeg niet met de deuren zoals vroeger

Alleen de ramen gingen open toen ik wegging

En zorgde schuldig voor me...