«Вот и разошлись пути-дороги вдруг...» (1968) - Владимир Высоцкий

Вот и разошлись пути-дороги вдруг:

Один — на север, другой — на запад, —

Грустно мне, когда уходит друг

Внезапно, внезапно.

Припев:

Ушел, — невелика потеря

Для многих людей.

Не знаю, как другие,

А я верю, верю в друзей.

Наступило время неудач,

Следы и души заносит вьюга,

Все из рук вон плохо — плачь не плачь, —

Нет друга, нет друга.

Припев:

Ушел, — невелика потеря

Для многих людей.

Не знаю, как другие,

А я верю, верю в друзей.

А когда вернется друг назад

И скажет: «Ссора была ошибкой»,

Бросим на минувшее мы взгляд

С улыбкой, с улыбкой.

Припев:

Чтоб он ушел, — невелика потеря

Для многих людей.

Не знаю, как другие,

А я верю, верю в друзей.

Dus de paden-wegen liepen plotseling uiteen:

De ene is naar het noorden, de andere naar het westen, -

Ik ben verdrietig als een vriend vertrekt

Plotseling, plotseling.

Refrein:

Weg - een klein verlies

Voor veel mensen.

Ik weet niet hoe anderen

En ik geloof, ik geloof in vrienden.

Het is tijd voor mislukkingen

Sporen en zielen worden bedekt door een sneeuwstorm,

Alles is slecht - huil niet, -

Geen vriend, geen vriend.

Refrein:

Weg - een klein verlies

Voor veel mensen.

Ik weet niet hoe anderen

En ik geloof, ik geloof in vrienden.

En als een vriend terugkomt

En hij zal zeggen: "De ruzie was een vergissing",

Laten we eens naar het verleden kijken

Met een glimlach, met een glimlach.

Refrein:

Voor hem om te vertrekken - een klein verlies

Voor veel mensen.

Ik weet niet hoe anderen

En ik geloof, ik geloof in vrienden.