Товарищ Сталин - Владимир Высоцкий

Товарищ Сталин, Вы большой ученый,

В языкознаньи знаете Вы толк,

А я простой советский заключенный,

И мне товарищ — серый брянский волк.

За что сижу, воистину не знаю,

Но прокуроры, видимо, правы.

Сижу я нынче в Туруханском крае,

Где при царе сидели в ссылке Вы.

В чужих грехах мы сходу сознавались,

Этапом шли навстречу злой судьбе.

Мы верили Вам так, товарищ Сталин,

Как, может быть, не верили себе.

И вот сижу я в Туруханском крае,

Где конвоиры, словно псы, грубы.

Я это все, конечно, понимаю,

Как обостренье классовой борьбы.

То дождь, то снег, то мошкара над нами,

А мы в тайге с утра и до утра.

Вы здесь из искры разводили пламя,

Спасибо Вам, я греюсь у костра.

Вам тяжелей, Вы обо всех на свете

Заботитесь в ночной тоскливый час,

Шагаете в кремлевском кабинете,

Дымите трубкой, не смыкая глаз.

И мы нелегкий крест несем задаром

Морозом дымным и в тоске дождей,

Мы, как деревья, валимся на нары,

Не ведая бессонницы вождей.

Вчера мы хоронили двух марксистов,

Тела одели ярким кумачом.

Один из них был правым уклонистом,

Другой, как оказалось, ни при чем.

Он перед тем, как навсегда скончаться,

Вам завещал последние слова,

Велел в евонном деле разобраться

И тихо вскрикнул: «Сталин — голова!»

Вы снитесь нам, когда в партийной кепке

И в кителе идете на парад.

Мы рубим лес по-сталински, а щепки,

А щепки во все стороны летят.

Живите тыщу лет, товарищ Сталин,

И пусть в тайге придется сдохнуть мне,

Я верю, будет чугуна и стали

На душу населения вполне.

Kameraad Stalin, u bent een groot wetenschapper,

Je weet veel van taalkunde,

En ik ben een eenvoudige Sovjet-gevangene,

En mijn vriend is een grijze Bryansk-wolf.

Waar ik voor zit, ik weet het echt niet

Maar de aanklagers lijken gelijk te hebben.

Ik zit nu in de regio Turukhansk,

Waar, onder de tsaar, je in ballingschap was.

We biechtten onmiddellijk de zonden van andere mensen op,

Stap voor stap waren ze op weg naar een kwaadaardig lot.

We geloofden je zo, kameraad Stalin,

Hoe, misschien, geloofden ze zichzelf niet.

En hier zit ik in de regio Turukhansk,

Waar de bewakers, net als honden, onbeleefd zijn.

Ik begrijp dit natuurlijk allemaal,

Als een verergering van de klassenstrijd.

Ofwel regen, of sneeuw, of muggen boven ons,

En we zijn van 's morgens vroeg tot 's ochtends in de taiga.

Je hebt hier een vlam gemaakt van een vonk,

Dank je, ik warm me op bij het vuur.

Het is moeilijker voor jou, je bent over iedereen in de wereld

Pas op in het sombere uur van de nacht,

Lopend in het kantoor van het Kremlin,

Rook met een pijp zonder je ogen te sluiten.

En we dragen gratis een moeilijk kruis

Rokerige vorst en in de angst van regen,

Wij, net als bomen, vallen op het bed,

De slapeloosheid van de leiders niet kennen.

Gisteren hebben we twee marxisten begraven,

De lichamen waren gekleed in heldere kumach.

Een van hen was een rechtse afwijking,

De ander had er, zo bleek later, niets mee te maken.

Hij, voordat hij voor altijd stierf,

Ik heb je de laatste woorden nagelaten,

Besteld om de zaak op te lossen

En stilletjes riep hij uit: "Stalin is het hoofd!"

Je droomt van ons als je een feestmuts draagt

En in een tuniek ga je naar de parade.

We hakken hout op een stalinistische manier, en chips,

En chips vliegen alle kanten op.

Leef duizend jaar, kameraad Stalin,

En laat me sterven in de taiga,

Ik geloof dat er ijzer en staal zal zijn

Redelijk per hoofd van de bevolking.