Стою я раз на стрёме... - Владимир Высоцкий

Стою я раз на стреме, держуся за карман,

И вдруг ко мне подходит незнакомый мне друган.

Он говорит мне тихо: «Куда бы нам пойти,

Где можно было б лихо нам время провести?»

А я ему отвечаю: такие, мол, дела —

Последнюю малину забили мусора.

А он говорит: «В Марселе такие кабаки,

Какие там девчонки, какие бардаки!

Там девочки танцуют голые, там дамы в соболях,

Лакеи носят вина, а воры носят фрак."

Он предложил мне денег и жемчуга стакан,

Чтоб я ему передал советского завода план.

Мы сдали того субчика властям НКВД,

С тех пор его по тюрьмам я не встречал нигде.

Меня благодарили власти, жал руку прокурор,

А после посадили под усиленный надзор.

С тех пор, друзья и братцы, одну имею цель —

Чтоб как-нибудь пробраться в этот солнечный Марсель,

Где девочки танцуют голые, где дамы в соболях,

Лакеи носят вина, а воры носят фрак.

Als ik eenmaal op de uitkijk sta, houd ik mijn zak vast,

En plotseling komt er een vriend die ik niet ken naar me toe.

Hij zegt zachtjes tegen me: "Waar zouden we heen gaan,

Waar kunnen we een leuke tijd hebben?"

En ik antwoord hem: zulke, zeggen ze, dingen -

De laatste frambozen zijn gescoord met afval.

En hij zegt: “Er zijn zulke tavernes in Marseille,

Welke meisjes zijn er, wat een rotzooi!

Er dansen meisjes naakt, er zijn dames in sables,

De lakeien dragen wijn en de dieven dragen een rok."

Hij bood me geld en een glas parels aan,

Zodat ik hem het plan van de Sovjetfabriek geef.

We hebben die onderzeeër overgedragen aan de NKVD-autoriteiten,

Sindsdien heb ik hem nergens meer in gevangenissen gezien.

De autoriteiten bedankten me, de officier van justitie schudde de hand,

En toen plaatsten ze hem onder verhoogd toezicht.

Sindsdien, vrienden en broeders, heb ik één doel -

Om op de een of andere manier in dit zonnige Marseille te komen,

Waar de meisjes naakt dansen, waar de dames in sabels zijn,

De lakeien dragen wijn en de dieven dragen een rokkostuum.