Случай (1971) - Владимир Высоцкий

Мне в ресторане вечером вчера

Сказали с юморком и с этикетом,

Что киснет водка, выдохлась икра —

И что у них ученый по ракетам.

И многих помня с водкой пополам,

Не разобрав, что плещется в бокале,

Я, улыбаясь, подходил к столам

И отзывался, если окликали.

Вот он — надменный, словно Ришелье,

Как благородный папа в старом скетче, —

Но это был — директор ателье,

И не был засекреченный ракетчик.

Со мной гитара, струны к ней в запас,

И я гордился тем, что тоже в моде:

К науке тяга сильная сейчас —

Но и к гитаре тяга есть в народе.

Я ахнул залпом и разбил бокал —

Мгновенно мне гитару дали в руки, —

Я три своих аккорда перебрал,

Запел и запил — от любви к науке.

Я пел и думал: вот икра стоит,

А говорят — кеты не стало в реках;

А мой ученый где-нибудь сидит

И мыслит в миллионах и парсеках…

И, обнимая женщину в колье

И сделав вид, что хочет в песни вжиться,

Задумался директор ателье —

О том, что завтра скажет сослуживцам.

Он предложил мне позже на дому,

Успев включить магнитофон в портфеле:

Давай дружить домами!

Я ему

Сказал: Давай, — мой дом — твой дом моделей.

И я нарочно разорвал струну

И, утаив, что есть запас в кармане,

Сказал: Привет!

Зайти не премину,

В другой раз, — если будет марсианин.

Я шел домой — под утро, как старик, —

Мне под ноги катались дети с горки,

И аккуратный первый ученик

Шел в школу получать свои пятерки.

Ну что ж, мне поделом и по делам —

Лишь первые

пятерки получают…

Не надо подходить к чужим столам

И отзываться, если окликают.

Ik in het restaurant gisteravond

Ze zeiden met humor en etiquette,

Die wodka verzuurt, kaviaar is uitgeput -

En dat ze een raketgeleerde hebben.

En velen herinnerend met wodka doormidden,

Niet begrijpend wat er in het glas spat,

Glimlachend naderde ik de tafels

En hij reageerde als ze belden.

Hier is hij - arrogant, zoals Richelieu,

Zoals de nobele vader in de oude schets,

Maar het was de directeur van het atelier,

En er was geen geheime raketman.

Ik heb een gitaar bij me, reserve snaren ervoor,

En ik was trots dat ik ook in de mode zat:

Het verlangen naar wetenschap is nu sterk -

Maar er is ook een hang naar de gitaar onder de mensen.

Ik hapte naar adem en brak een glas -

Onmiddellijk gaven ze me een gitaar in mijn handen, -

Ik raakte drie van mijn akkoorden aan,

Hij zong en dronk - van liefde tot wetenschap.

Ik zong en dacht: hier is de kaviaar,

En ze zeggen - er was geen zalm in de rivieren;

En mijn wetenschapper zit ergens

En hij denkt in miljoenen en parsecs...

En een vrouw knuffelen in een ketting

En doen alsof ze willen wennen aan de liedjes,

De directeur van het atelier dacht -

Over wat hij morgen aan zijn collega's gaat vertellen.

Hij bood me later thuis aan,

Het is gelukt om de bandrecorder in de koffer aan te zetten:

Laten we thuis vrienden zijn!

ik vertelde hem

Zei: Kom op, mijn huis is jouw huis van modellen.

En ik heb met opzet het touwtje gebroken

En, verhullend dat er een reserve in je zak zit,

Zei hallo!

Aarzel niet om te komen

Een andere keer, als er een Mars is.

Ik ging naar huis - 's morgens, als een oude man -

Kinderen rolden onder mijn voeten van de heuvel,

En de nette eerste leerling

Ging naar school om mijn 10 te halen.

Nou, het dient mij goed en voor zaken -

Alleen de eerste

vijven krijgen...

Het is niet nodig om de tafels van andere mensen te benaderen

En reageren als ze bellen.