Сказка о несчастных лесных жителях - Владимир Высоцкий

На краю края земли, где небо ясное

Как бы вроде даже сходит за кордон,

На горе стояло здание ужасное,

Издаля напоминавшее ООН.

Все сверкает, как зарница,-

Красота!

Но только вот -

В этом здании царица

В заточении живет.

И Кащей Бессмертный грубое животное

Это здание поставил охранять,

Но по-своему несчастное и кроткое,

Может, было то животное, как знать!

От большой тоски по маме

Вечно чудище в слезах -

Ведь оно с семью главами,

О пятнадцати глазах.

Сам Кащей (он мог бы раньше врукопашную!)

От любви к царице высох и увял,

Стал по-своему несчастным старикашкою,

Ну, а зверь его к царице не пускал.

- Ты пусти меня, чего там,

Я ж от страсти трепещу!

- Хоть снимай меня с работы,

Ни за что не пропущу!

Добрый молодец Иван решил попасть туда, -

Мол, видали мы Кащеев, так-растак!

Он все время, где чего - так сразу шасть туда!

Он по-своему несчастный был дурак.

То ли выпь захохотала,

То ли филин заикал,-

На душе тоскливо стало

У Ивана-дурака.

И началися его подвиги напрасные,

С Баб-Ягами никчемушная борьба -

Тоже ведь она по-своему несчастная

Эта самая лесная голытьба.

Сколько ведьмочек пришибнул!

Двух молоденьких, в соку...

Как увидел утром - всхлипнул,

Жалко стало дураку.

Но, однако же, приблизился, дремотное

Состоянье свое превозмог Иван.

В уголке лежало бедное животное,

Все главы свои склонившее в фонтан.

Тут Иван к нему сигает,

Рубит головы, спеша,

И к Кащею подступает,

Кладенцом своим маша.

И грозит он старику двухтыщелетнему -

-Я те бороду, мол, мигом обстригу!

- Так умри ты, сгинь, Кащей!

- А тот в ответ ему:

-Я бы рад, но я бессмертный, - не могу!

Но Иван себя не помнит:

- Ах ты, гнусный фабрикант!

Вон настроил сколько комнат,

Девку спрятал, интригант!

Я докончу дело, взявши обязательство!.. -

И от этих-то неслыханных речей

Умер сам Кащей без всякого вмешательства,-

Он неграмотный, отсталый был, Кащей.

А Иван, от гнева красный,

Пнул Кащея, плюнул в пол

И к по-своему несчастной

Бедной узнице взошел.

Aan de rand van de rand van de aarde waar de lucht helder is

Alsof het zelfs verder lijkt te gaan dan het cordon,

Op de berg stond een verschrikkelijk gebouw,

Van een afstand doet het denken aan de VN.

Alles schittert als de bliksem,

De schoonheid!

Maar gewoon hier -

In dit gebouw de koningin

Leeft in gevangenschap.

En Kashchei the Deathless is een ruig dier

Dit gebouw werd bewaakt

Maar op zijn eigen manier ongelukkig en zachtmoedig,

Misschien was het dat dier, wie weet!

Van groot verlangen naar mama

Voor altijd een monster in tranen -

Het heeft tenslotte zeven hoofdstukken,

Ongeveer vijftien ogen.

Kashchei zelf (hij zou eerder man-tegen-man-gevechten kunnen hebben!)

Van liefde voor de koningin opgedroogd en verdord,

Hij werd op zijn eigen manier een ongelukkige oude man,

Wel, het beest liet hem niet naar de koningin gaan.

- Je laat me gaan, wat is daar,

Ik beef van passie!

- Neem me tenminste vrij van mijn werk,

Ik zal niets missen!

Goede kerel Ivan besloot daarheen te gaan, -

Zoals, we zagen Kashcheev, zo-rastak!

Hij is de hele tijd, waar iets - dus ga er meteen heen!

Hij was op zijn eigen manier een ongelukkige dwaas.

Of de roerdomp lachte,

Of de uil stotterde, -

Mijn hart werd verdrietig

Ivan de dwaas.

En zijn werk begon tevergeefs,

Waardeloos gevecht met Bab-Yagas -

Ze is ook ongelukkig op haar eigen manier.

Dit is de meest beboste plek.

Hoeveel heksen heb je vermoord!

Twee jonge, in het sap...

Zoals ik 's morgens zag - snikte,

Jammer dat het dom was.

Maar niettemin naderde hij, slaperig

Ivan overwon zijn toestand.

In de hoek lag een arm dier,

Al hun hoofden bogen zich in de fontein.

Hier springt Ivan naar hem toe,

Haastig hoofden hakken

En nadert Kashchei,

Masha met zijn penningmeester.

En hij bedreigt de oude man van tweeduizend jaar -

- Ik knip je baard af, zeggen ze, in een oogwenk!

- Dus sterf jij, verdwijn, Kashchei!

- En hij antwoordde hem:

- Ik zou blij zijn, maar ik ben onsterfelijk - ik kan het niet!

Maar Ivan herinnert zich zichzelf niet:

- Oh, jij verachtelijke fabrikant!

Vaughn heeft ingesteld hoeveel kamers,

Verborg het meisje, intrigant!

Ik zal de klus afmaken door een toezegging te doen! .. -

En van deze ongehoorde toespraken

Kashchei zelf stierf zonder enige tussenkomst, -

Hij was analfabeet, achterlijk, Kashchei.

En Ivan, rood van woede,

Schopte Kashchei, spuugde op de vloer

En voor de ongelukkigen op zijn eigen manier

Hij ging naar de arme gevangene toe.