Раздвоенная личность - Владимир Высоцкий

И вкусы и запросы мои — странны, —

Я экзотичен, мягко говоря:

Могу одновременно грызть стаканы —

И Шиллера читать без словаря.

Во мне два Я — два полюса планеты,

Два разных человека, два врага:

Когда один стремится на балеты —

Другой стремится прямо на бега.

Я лишнего и в мыслях не позволю,

Когда живу от первого лица, —

Но часто вырывается на волю

Второе Я в обличье подлеца.

И я боюсь, давлю в себе мерзавца, —

О, участь беспокойная моя!-

Боюсь ошибки: может оказаться,

Что я давлю не то второе Я.

Когда в душе я раскрываю гранки

На тех местах, где искренность сама, —

Тогда мне в долг дают официантки

И женщины ласкают задарма.

Но вот летят к чертям все идеалы,

Но вот я груб, я нетерпим и зол,

Но вот сижу и тупо ем бокалы,

Забрасывая Шиллера под стол.

А суд идет, весь зал мне смотрит в спину.

Вы, прокурор, вы, гражданин судья,

Поверьте мне: не я разбил витрину,

А подлое мое второе Я.

И я прошу вас: строго не судите, —

Лишь дайте срок, но не давайте срок!

-

Я буду посещать суды как зритель

И в тюрьмы заходить на огонек.

Я больше не намерен бить витрины

И лица граждан — так и запиши!

Я воссоединю две половины

Моей больной раздвоенной души!

Искореню, похороню, зарою, —

Очищусь, ничего не скрою я!

Мне чуждо это ё мое второе, —

Нет, это не мое второе Я.

En mijn smaak en verzoeken zijn vreemd, -

Ik ben op zijn zachtst gezegd exotisch:

Ik kan tegelijkertijd op een bril kauwen -

En Schiller lezen zonder woordenboek.

Er zijn twee I's in mij - twee polen van de planeet,

Twee verschillende mensen, twee vijanden:

Wanneer men streeft naar balletten -

De ander probeert recht op de vlucht te slaan.

Ik zal niet te veel toestaan ​​en in mijn gedachten,

Als ik in de eerste persoon leef, -

Maar breekt vaak los

De tweede ik in de gedaante van een schurk.

En ik ben bang, ik verpletter de klootzak in mezelf, -

O, mijn rusteloze lot!

Ik ben bang voor een vergissing: het kan blijken

Dat ik niet die tweede ik verpletter.

Wanneer ik in mijn ziel galeien open

Op die plaatsen waar oprechtheid zelf, -

Dan geven de serveersters me een lening?

En vrouwen strelen om niets.

Maar nu vliegen alle idealen naar de hel,

Maar hier ben ik onbeleefd, ik ben onverdraagzaam en boos,

Maar hier zit ik en eet dom glazen,

Schiller onder tafel gooien.

En de rechtbank gaat door, de hele zaal kijkt naar mijn rug.

U, officier van justitie, u, burgerrechter,

Geloof me: ik heb het raam niet gebroken,

En mijn verachtelijke tweede ik.

En ik vraag je: oordeel niet streng, -

Geef gewoon een deadline, maar geef geen deadline!

-

Ik zal de rechtbanken bijwonen als toeschouwer

En ga gevangenissen in op het licht.

Ik ben niet langer van plan om ramen te breken

En de gezichten van burgers - schrijf het op!

Ik zal de twee helften herenigen

Mijn zieke gespleten ziel!

Ik zal ontwortelen, ik zal begraven, ik zal begraven, -

Ik zal mezelf reinigen, ik zal niets verbergen!

Dit is mijn tweede, is mij vreemd, -

Nee, dit is niet mijn andere zelf.