Про любовь в Средние века - Владимир Высоцкий

Песня рыцаря.

Сто сарацинов я убил во славу ей,

Прекрасной даме посвятил я сто смертей.

Но наш король, лукавый сир,

Затеял рыцарский турнир.

Я ненавижу всех известных королей!

Вот мой соперник, рыцарь Круглого стола.

Чужую грудь мне под копье король послал,

Но в сердце нежное ее мое направлено копье.

Мне наплевать на королевские дела!

Герб на груди его — там плаха и петля,

Но будет дырка там, как в днище корабля.

Он самый первый фаворит, к нему король благоволит.

Но мне сегодня наплевать на короля!

Король сказал: — Он с вами справится шаля.-

И пошутил: — Пусть будет пухом вам земля.-

Я буду пищей для червей, тогда он женится на ней.

Простит мне бог, я презираю короля!

Вот подан знак.

Друг друга взглядом пепеля,

Коней мы гоним, задыхаясь и пыля.

Забрало поднято — изволь.

Ах, как волнуется король!

Но мне, ей-богу, наплевать на короля!

Итак, все кончено.

Пусть отдохнут поля.

Вот льется кровь его на стебли ковыля.

Король от бешенства дрожит, но мне она принадлежит.

Мне так сегодня наплевать на короля!

Но в замке счастливо мы не пожили с ней:

Король в поход послал на сотни долгих дней.

Не ждет меня мой идеал.

Ведь он — король, а я — вассал,

И рано, видимо, плевать на королей.

Lied van de ridder.

Ik doodde honderd Saracenen voor haar glorie,

Ik droeg honderd doden op aan een mooie dame.

Maar onze koning, sluwe vader,

Begonnen met een steekspel.

Ik haat alle beroemde koningen!

Hier is mijn tegenstander, de Ridder van de Ronde Tafel.

De koning stuurde de kist van iemand anders naar mij onder de speer,

Maar er wordt een speer in haar zachte hart gericht.

Ik geef niets om koninklijke zaken!

Het wapenschild op zijn borst - er is een hakblok en een strop,

Maar er zal daar een gat zijn, zoals in de bodem van een schip.

Hij is de allereerste favoriet, de koning is hem gunstig gezind.

Maar ik geef niks om de koning vandaag!

De koning zei: - Hij zal met je afrekenen shalya.-

En hij grapte: - Moge de aarde in vrede rusten voor jou. -

Ik zal voedsel zijn voor de wormen, dan zal hij met haar trouwen.

God vergeef me, ik veracht de koning!

Hier is het teken.

Elkaar met een blik van as,

We rijden paarden, verstikkend en stoffig.

Het vizier is verhoogd - zo u wilt.

O, wat is de koning opgewonden!

Maar bij God, ik geef niets om de koning!

Dus het is allemaal voorbij.

Laat de velden rusten.

Hier wordt zijn bloed vergoten op de stengels van het vedergras.

De koning beeft van woede, maar ze is van mij.

Ik geef niks om de koning vandaag!

Maar in het kasteel leefden we niet gelukkig met haar:

De koning stuurde honderden lange dagen op veldtocht.

Mijn ideaal wacht niet op mij.

Hij is tenslotte een koning, en ik ben een vazal,

En het is blijkbaar te vroeg om op de koningen te spugen.