Про чёрта - Владимир Высоцкий

У меня запой от одиночества, по ночам я слышу голоса,

Слышу вдруг зовут меня по отчеству, глянул — черт, вот это чудеса!

Черт мне корчил рожи и моргал, а я ему тихонечко сказал:

«Я, брат, коньяком напился вот уж как, но ты, наверно, пьешь денатурат,

Слушай, черт, чертяга, чертик, чертушка, сядь со мной, я буду очень рад.

Да неужели, черт возьми, ты трус, слезь с плеча, а то перекрещусь».

Черт сказал, что он знаком с Борисовым, это наш запойный управдом.

Черт за обе щеки хлеб уписывал, брезговать не стал и коньяком.

Кончился коньяк: не пропадем, съездим к трем вокзалам и возьмем.

Я устал, к вокзалам черт мой съездил сам, просыпаюсь, снова он — боюсь,

То ли он по-новой мне пригрезился, то ли это я ему кажусь.

Черт опять ругнулся, а потом целоваться лез, вилял хвостом.

Насмеялся я над ним до коликов и спросил: «Ну, как там у вас в аду?

Отношение к нашим алкоголикам, говорят, их жарят на спирту?»

Черт опять ругнулся и сказал: «Да там не тот товарищ правит бал».

Все кончилось, светлее стало в комнате, черта я хотел опохмелять,

Но растворился он, как будто в омуте, я все жду, когда придет опять.

Я не то, чтоб чекнутый какой, но лучше с чертом, чем с самим собой.

Ik heb een binge van eenzaamheid, 's nachts hoor ik stemmen,

Ik hoor plotseling mijn naam worden genoemd door mijn patroniem, ik keek - verdomme, dit zijn wonderen!

De duivel keek me aan en knipperde met zijn ogen, en ik zei zachtjes tegen hem:

"Ik, broer, werd dronken van cognac, maar jij drinkt waarschijnlijk gedenatureerde alcohol,

Luister, duivel, duivel, duivel, duivel, kom bij me zitten, ik zal heel gelukkig zijn.

Echt, verdomme, je bent een lafaard, ga van je schouder, anders sla ik mezelf voor het hoofd.

De duivel zei dat hij Borisov kende, dat hij onze dronken gebouwbeheerder was.

De duivel at brood op beide wangen en minachtte evenmin cognac.

We hadden geen cognac meer: ​​we zullen niet verdwalen, we gaan naar drie stations en nemen het.

Ik ben moe, mijn duivel ging alleen naar de treinstations, ik word wakker, hij is weer - ik ben bang,

Of hij heeft op een nieuwe manier over mij gedroomd, of het lijkt hem dat ik dat ben.

De duivel vloekte opnieuw, en toen klom hij op het kussen, kwispelend met zijn staart.

Ik lachte hem uit tot op het punt van koliek en vroeg: “Nou, hoe gaat het met jou?

Houding ten opzichte van onze alcoholisten, zeggen ze dat ze gebakken zijn in alcohol?

De duivel vloekte opnieuw en zei: "Ja, er is niet die kameraad die de show regeert."

Het is allemaal voorbij, het is helderder in de kamer, de duivel die ik dronken wilde maken,

Maar hij verdween, als in een draaikolk, ik wacht nog steeds tot hij weer komt.

Ik ben niet zo gek, maar beter met de duivel dan met mezelf.