Полчаса до атаки… - Владимир Высоцкий

Полчаса до атаки.

Скоро снова под танки,

Снова слышать разрывов концерт.

А бойцу молодому

Передали из дома

Небольшой голубой треугольный конверт.

И как будто не здесь ты,

Если почерк невесты,

Или пишут отец твой и мать…

Но случилось другое,

Видно, зря перед боем

Поспешили солдату письмо передать.

Там стояло сначала:

«Извини, что молчала.

Ждать не буду…».

И все, весь листок.

Только снизу приписка:

«Уезжаю не близко,

Ты спокойно воюй и прости, если что!»

Вместе с первым разрывом

Парень крикнул тоскливо:

«Почтальон, что ты мне притащил?

За минуту до смерти

В треугольном конверте

Пулевое ранение я получил!»

Он шагнул из траншеи

С автоматом на шее,

От разрывов беречься не стал.

И в бою под Сурою

Он обнялся с землею,

Только ветер обрывки письма разметал.

Een half uur voor de aanval.

Binnenkort weer onder de tanks,

Hoor opnieuw de pauzes van het concert.

En de jonge vechter

Overgezet van huis

Een kleine blauwe driehoekige envelop.

En alsof je er niet bent,

Als het handschrift van de bruid

Of schrijf je vader en moeder...

Maar er gebeurde iets anders

Het kan tevergeefs worden gezien voor het gevecht

Ze haastten zich om de brief aan de soldaat te geven.

Het was er eerst:

'Sorry dat ik zo stil ben.

Ik zal niet wachten ... ".

En dat is het, het hele blad.

Net onder het naschrift:

"Ik ga niet dichtbij weg,

Je vecht kalm en vergeeft, als er iets is!

Samen met de eerste pauze

De jongen riep boos:

'Postbode, wat heb je voor me meegebracht?

Een minuut voor de dood

In een driehoekige envelop

Ik heb een schotwond opgelopen!"

Hij stapte uit de loopgraaf

Met een machinegeweer om zijn nek,

Ik beschermde mezelf niet tegen pauzes.

En in de slag bij Sura

Hij omhelsde de aarde

Alleen de wind verspreidde de fragmenten van de brief.