Песня о времени - Владимир Высоцкий

Замок временем скрыт и укутан, укрыт

В нежный плед из зеленых побегов.

Но развяжет язык молчаливый гранит, и холодное прошлое заговорит

О походах, боях и победах.

Время подвиги эти не стерло.

Отодрать от него верхний пласт

Или взять его крепче за горло,

И оно свои тайны отдаст.

Упадут сто замков и спадут сто оков,

И сойдут сто потов с целой груды веков,

И польются легенды из сотен стихов

Про турниры, осады, про вольных стрелков.

Ты к знакомым мелодиям ухо готовь,

И гляди понимающим оком

Потому что любовь — это вечно любовь,

Даже в будущем нашем далеком.

Звонко лопалась сталь под напором меча,

Тетива от натуги дымилась,

Смерть на копьях сидела, утробно урча, в грязь валились враги, о пощаде крича,

Победившим сдаваясь на милость.

Но не все, оставаясь живыми,

В доброте сохраняли сердца,

Защитив свое доброе имя

От заведомой лжи подлеца.

Хорошо, когда конь закусил удила

И рука на копье поудобней легла,

Хорошо, если знаешь — откуда стрела,

Хуже — если по-подлому, из-за угла.

Как у вас там с мерзавцеми?

Бьют?

Поделом!

Ведьмы вас не пугают шабашем?

Но не правда ли, зло называется злом

Даже там — в добром будущем вашем?

И вовеки веков, и во все времена

Трус, предатель — всегда презираем,

Враг есть враг, и война все равно есть война,

И темница тесна, и свобода одна — и всегда на нее уповаем.

Время эти понятья не стерло,

Нужно только поднять верхний пласт —

И дымящейся кровью из горла

Чувства вечные хлынут на нас.

Ныне, присно, во веки веков, старина, —

И цена есть цена, и вина есть вина,

И всегда хорошо, если честь спасена,

Если другом надежно прикрыта спина.

Чистоту, простоту мы у древних берем,

Саги, сказки — из прошлого тащим, —

Потому, что добро остается добром —

В прошлом, будущем и настоящем!

Het kasteel is verborgen door de tijd en ingepakt, overdekt

In een zachte plaid van groene scheuten.

Maar het stille graniet zal de tong losmaken, en het koude verleden zal spreken

Over campagnes, veldslagen en overwinningen.

De tijd heeft deze prestaties niet uitgewist.

Scheur de bovenste laag eraf

Of pak hem steviger bij de keel,

En het zal zijn geheimen prijsgeven.

Honderd kastelen zullen vallen en honderd boeien zullen vallen,

En honderd zweet zal naar beneden komen uit een hele stapel van eeuwen,

En legendes uit honderden verzen zullen stromen

Over toernooien, belegeringen, over gratis schutters.

Je bereidt je oor voor op bekende melodieën,

En kijk met een begrijpend oog

Want liefde is voor altijd liefde

Ook in onze verre toekomst.

Staal barstte luid onder de druk van het zwaard,

De boogpees rookte van de spanning,

De dood zat op speren, kreunend in de buik, vijanden vielen in de modder, schreeuwend om genade,

De zegevierende die zich overgeeft aan genade.

Maar niet iedereen, in leven blijven,

Harten werden in vriendelijkheid bewaard,

Je goede naam beschermen

Van de opzettelijke leugens van een schurk.

Nou, toen het paard het bit beet

En de hand lag comfortabeler op de speer,

Als je weet waar de pijl vandaan kwam,

Erger nog - als op een gemene manier, van om de hoek.

Hoe gaat het met de bastaards?

Maar?

Serveert goed!

Heksen schrikken je niet af met een coven?

Maar is het niet waar, kwaad heet kwaad?

Zelfs daar - in uw goede toekomst?

En voor altijd en altijd, en te allen tijde

Lafaard, verrader - altijd veracht,

Een vijand is een vijand, en oorlog is nog steeds oorlog,

En de kerker is smal, en er is maar één vrijheid - en we vertrouwen er altijd op.

De tijd heeft deze inzichten niet uitgewist,

Je hoeft alleen de bovenste laag op te tillen -

En bloed uit de keel roken

Eeuwige gevoelens zullen over ons heen stromen.

Nu, voor altijd, voor altijd en altijd, oude man, -

En de prijs is de prijs, en de wijn is de wijn,

En het is altijd goed als de eer wordt gered,

Als de rug veilig wordt gedekt door een vriend.

We nemen zuiverheid, eenvoud van de ouden,

Sagen, sprookjes - slepend uit het verleden -

Omdat goed goed is

In het verleden, de toekomst en het heden!