Песня о сентиментальном боксере - Владимир Высоцкий

Удар, удар, еще удар, опять удар — и вот

Борис Будкеев (Краснодар) проводит апперкот.

Вот он прижал меня в углу, вот я едва ушел,

Вот — апперкот, я на полу, и мне нехорошо.

И думал Будкеев, мне челюсть кроша:

«И жить хорошо, и жизнь хороша!»

При счете «семь"я все лежу, рыдают землячки.

Встаю, ныряю, ухожу, и мне идут очки.

Неправда, будто бы к концу я силы берегу, —

Бить человека по лицу я с детства не могу.

Но думал Будкеев, мне ребра круша:

«И жить хорошо, и жизнь хороша!»

В трибунах свист, в трибунах вой: — Ату его, он трус!..-

Будкеев лезет в ближний бой, а я к канатам жмусь.

Но он пролез — он сибиряк, настырные они.

И я сказал ему : — Чудак!

Устал ведь, отдохни!

Но он не услышал, он думал, дыша,

Что жить хорошо и жизнь хороша.

А он все бьет — здоровый черт!

Я вижу — быть беде.

Ведь бокс — не драка, это спорт отважных и т. д.

Вот он ударил раз, два, три — и сам лишился сил.

Мне руку поднял рефери, которой я не бил.

Лежал он и думал: что жизнь хороша…

Кому — хороша, а кому — ни шиша.

Blaas, klap, nog een klap, nog een klap - en nu

Boris Budkeev (Krasnodar) levert een uppercut.

Dus hij drukte me in de hoek, dus ik ging amper weg,

Hier is een uppercut, ik lig op de grond en ik voel me niet goed.

En Budkeev dacht, mijn kaken afbrokkelend:

"En om goed te leven, en het leven is goed!"

Bij de telling van "zeven" lieg ik nog steeds, mijn plattelandsvrouwen snikken.

Ik sta op, duik, vertrek, en een bril past bij mij.

Het is niet waar, alsof ik op het einde mijn krachten aan het sparen ben, -

Ik heb sinds mijn kindertijd niemand in het gezicht kunnen slaan.

Maar Budkeev dacht, terwijl hij mijn ribben verbrijzelde:

"En om goed te leven, en het leven is goed!"

Fluiten op de tribunes, huilen op de tribunes: - Atu hem, hij is een lafaard! ..-

Budkeev komt in close-combat en ik druk op de touwen.

Maar hij kwam erdoor - hij is een Siberiër, ze zijn koppig.

En ik zei tegen hem: "Freak!"

Eindelijk moe, rust maar uit!

Maar hij hoorde niet, dacht hij, ademhalend,

Dat het leven goed is en het leven goed.

En hij verslaat alles - een gezonde duivel!

Ik begrijp het - er zullen problemen zijn.

Boksen is tenslotte geen gevecht, het is een sport van de dapperen, enz.

Dus hij raakte een, twee, drie - en hij verloor zelf zijn kracht.

De scheidsrechter, die ik niet versloeg, stak mijn hand op.

Hij lag en dacht: dat leven is goed...

Voor wie - goed, en voor wie - geen shish.