Мне судьба до последней черты - Владимир Высоцкий

Мне судьба — до последней черты, до креста

Спорить до хрипоты (а за ней — немота),

Убеждать и доказывать с пеной у рта,

Что — не то это все, не тот и не та!

Что — лабазники врут про ошибки Христа,

Что — пока еще в грунт не влежалась плита, —

Триста лет под татарами — жизнь еще та:

Маета трехсотлетняя и нищета.

Но под властью татар жил Иван Калита,

И уж был не один, кто один против ста.

Пот намерений добрых и бунтов тщета,

Пугачевщина, кровь и опять — нищета…

Пусть не враз, пусть сперва не поймут ни черта, —

Повторю даже в образе злого шута, —

Но не стоит предмет, да и тема не та, —

Суета всех сует — все равно суета.

Только чашу испить — не успеть на бегу,

Даже если разлить — все равно не смогу;

Или выплеснуть в наглую рожу врагу —

Не ломаюсь, не лгу — все равно не могу;

На вертящемся гладком и скользком кругу

Равновесье держу, изгибаюсь в дугу!

Что же с чашею делать?!

Разбить — не могу!

Потерплю — и достойного подстерегу:

Передам — и не надо держаться в кругу

И в кромешную тьму, и в неясную згу, —

Другу передоверивши чашу, сбегу!

Смог ли он ее выпить — узнать не смогу.

Я с сошедшими с круга пасусь на лугу,

Я о чаше невыпитой здесь ни гугу —

Никому не скажу, при себе сберегу, —

А сказать — и затопчут меня на лугу.

Я до рвоты, ребята, за вас хлопочу!

Может, кто-то когда-то поставит свечу

Мне за голый мой нерв, на котором кричу,

И веселый манер, на котором шучу…

Даже если сулят золотую парчу

Или порчу грозят напустить — не хочу, —

На ослабленном нерве я не зазвучу —

Я уж свой подтяну, подновлю, подвинчу!

Лучше я загуляю, запью, заторчу,

Все, что за ночь кропаю, — в чаду растопчу,

Лучше голову песне своей откручу, —

Но не буду скользить словно пыль по лучу!

…Если все-таки чашу испить мне судьба,

Если музыка с песней не слишком груба,

Если вдруг докажу, даже с пеной у рта, —

Я уйду и скажу, что не все суета!

Mijn lot is tot de laatste regel, tot het kruis

Ruzie tot op het punt van heesheid (en daarachter - stomheid),

Overtuig en bewijs met schuim op de mond,

Wat is niet dat, dit is alles, niet dat en niet dat!

Wat - de labazniks liegen over de fouten van Christus,

Wat - tot nu toe is de plaat niet ingebed in de grond, -

Driehonderd jaar onder de Tataren - het leven is nog steeds hetzelfde:

Maeta driehonderd jaar oud en armoede.

Maar Ivan Kalita leefde onder de heerschappij van de Tataren,

En er was meer dan één die één tegen honderd was.

Het zweet van goede bedoelingen en rellen is ijdelheid,

Pugachevisme, bloed en opnieuw - armoede ...

Laat ze niet meteen, laat ze eerst helemaal niets begrijpen, -

Ik herhaal zelfs in het beeld van een kwaadaardige nar, -

Maar het onderwerp is het niet waard, en het onderwerp is niet hetzelfde, -

De ijdelheid van alle ijdelheden is nog steeds ijdelheid.

Drink gewoon een kopje - heb geen tijd op de vlucht,

Zelfs als ik het mors, zal ik het nog steeds niet kunnen;

Of gooi het in het arrogante gezicht van de vijand -

Ik breek niet, ik lieg niet, ik kan het nog steeds niet;

Op een draaiende gladde en gladde cirkel

Ik houd mijn evenwicht, ik buig in een boog!

Wat te doen met de kom?!

Pauze - ik kan niet!

Ik zal volharden - en ik zal wachten op een waardige luitenant:

Ik geef het door - en je hoeft niet in een kringetje te blijven

En in het pikkedonker, en in de duistere mist, -

Nadat ik de beker aan een vriend heb toevertrouwd, zal ik wegrennen!

Of hij het heeft kunnen drinken, kan ik niet achterhalen.

Ik graas in de wei met degenen die uit de cirkel zijn neergedaald,

Ik heb het niet over de beker die hier niet gedronken wordt -

Ik zal het aan niemand vertellen, ik zal het bij me houden, -

En om te zeggen - en ze zullen me vertrappen in de wei.

Ik moet overgeven, jongens, ik werk voor jullie!

Misschien zal iemand ooit een kaars aansteken

Voor mijn naakte zenuw, waarop ik schreeuw,

En de vrolijke manier waarop ik grapjes maak...

Zelfs als ze gouden brokaat beloven

Of ze dreigen schade aan te richten - dat wil ik niet, -

Op een verzwakte zenuw, zal ik niet klinken -

Ik zal de mijne omhoog trekken, vernieuwen, verknoeien!

Ik ga liever wandelen, drinken, vast komen te zitten,

Alles wat ik 's nachts sprenkel, zal ik vertrappen in een damp,

Ik zet liever de kop van mijn lied uit, -

Maar ik zal niet als stof langs de balk glijden!

... Als het voor mij toch het lot is om de beker te drinken,

Als de muziek bij het nummer niet te ruw is,

Als ik het plotseling bewijs, zelfs met schuim op de mond, -

Ik zal vertrekken en zeggen dat niet alles ijdelheid is!