Марш о конце войны - Владимир Высоцкий

Уже не маячат

Над городом аэростаты,

Замолкли сирены,

Готовясь победу трубить.

Но ротные все-таки выйти успеют,

Успеют в комбаты,

Которого всё ещё

Запросто могут убить.

Вот уже очищают

От копоти свечек иконы,

И душа, и уста,

И молитвы творят, и стихи.

Но с красным крестом всё идут,

И идут, и идут эшелоны,

А вроде по сводкам

Потери не так велики.

Вот со стекол содрали кресты

Из полосок бумаги.

Вот и шторы — долой!

Затемнение уже ни к чему.

А где-нибудь спирт раздают,

Раздают перед боем из фляги,

Он все выгоняет —

И холод, и страх, и чуму.

Вот уже довоенные лампы

Горят вполнакала —

И из окон на пленных

Глазела Москва свысока.

А где-то солдатиков в сердце осколком,

Осколком толкало,

А где-то разведчикам

Надо добыть «языка».

А где-то разведчикам

Надо добыть «языка».

А где-то разведчикам

Надо добыть «языка».

Niet langer opdoemen

Aerostaten boven de stad

De sirenes zijn uitgezet

Klaar om de overwinning te trompetten.

Maar de compagniescommandanten hebben nog tijd om eruit te komen,

Ze zullen slagen in bataljons,

wat is nog steeds

Ze kunnen gemakkelijk doden.

Hij wordt al schoongemaakt

Van het roet van pictogramkaarsen,

Zowel ziel als mond

En ze doen gebeden en verzen.

Maar alles gaat met het rode kruis,

En de echelons gaan, en gaan,

En graag volgens samenvattingen

De verliezen zijn niet zo groot.

Kruisen werden van het glas gescheurd

Van stroken papier.

Hier zijn de gordijnen - naar beneden!

Black-out is nutteloos.

En ergens verdelen ze alcohol,

Uitgedeeld voor het gevecht uit een fles,

Hij schopt alles eruit -

En kou, en angst, en pest.

Hier zijn de vooroorlogse lampen

Volledig brandend -

En vanuit de ramen op de gevangenen

Moskou staarde naar beneden.

En ergens zijn er scherven van soldaten in het hart,

granaatscherven geduwd,

En ergens naar de scouts

We hebben de taal nodig.

En ergens naar de scouts

We hebben de taal nodig.

En ergens naar de scouts

We hebben de taal nodig.