Марш аквалангистов - Владимир Высоцкий

Нас тянет на дно, как балласты,

Мы цепки, легки, как фаланги,

А ноги закованы в ласты,

А наши тела — в акваланги.

В пучину не просто полезли,

Сжимаем до судорог скулы,

Боимся кесонной болезни,

И, может, немного — акулы.

Замучила жажда, воды бы!..

Красиво здесь?

Все это сказки!

Здесь лишь пучеглазые рыбы

Глядят удивленно нам в маски.

Понять ли лежащим в постели?

Изведать ли ищущим брода?

Нам нужно добраться до цели,

Где третий наш — без кислорода.

Мы плачем, пускай мы мужчины,

Застрял он в пещере кораллов.

Как истинный рыцарь пучины,

Он умер с открытым забралом.

Пусть рок оказался живучей —

Он сделал что мог и что должен.

Победу отпраздновал случай.

Ну, что же, мы завтра продолжим!

We worden naar de bodem getrokken als ballasten,

We zijn vasthoudend, licht als vingerkootjes,

En de benen zijn geketend in vinnen,

En onze lichamen zijn in duikuitrusting.

Ze klommen niet alleen in de afgrond,

We knijpen de jukbeenderen tot krampen,

We zijn bang voor decompressieziekte,

En misschien wat haaien.

Gekweld door dorst, zou water zijn! ..

Is het hier mooi?

Dit zijn allemaal sprookjes!

Er zijn hier alleen vissen met kevers

Ze kijken ons verbaasd aan in maskers.

Kun je degenen die in bed liggen begrijpen?

Zullen degenen die de doorwaadbare plaats zoeken het weten?

We moeten het doel bereiken

Waar is onze derde - zonder zuurstof.

We huilen, ook al zijn we mannen,

Hij kwam vast te zitten in een koraalgrot.

Als een echte ridder van de afgrond,

Hij stierf met een open vizier.

Laat rock vasthoudend zijn

Hij deed wat hij kon en moest.

De overwinning werd bij toeval gevierd.

Nou ja, morgen gaan we verder!