Гимн шахтёров - Владимир Высоцкий

Не космос — метры грунта надо мной,

И в шахте на до праздничных процессий.

Но мы владеем тоже внеземной

И самою земною из профессий.

Любой из нас, ну, чем не чародей,

Из преисподней наверх уголь мечем.

Мы топливо отнимем у чертей,

Свои котлы топить им будет нечем.

Припев:

Взорвано, уложено, сколото

Черное надежное золото.

Да, сами мы, как дьяволы, в пыли.

Зато наш поезд не уйдет порожний.

Терзаем чрево матушки-Земли,

Но на земле теплее и надежней.

Вот вагонетки, душу веселя,

Проносятся, как в фильме о погонях.

И шуточку: «Даешь стране угля!»

Мы чувствуем на собственных ладонях.

Припев:

Взорвано, уложено, сколото

Черное надежное золото.

Да, мы бываем в крупном барыше,

Но роем глубже: голод — ненасытен.

Порой копаться в собственной душе

Мы забываем, роясь в антраците.

Воронками изрытые поля

Не позабудь и оглянись во гневе,

Но нас, благословенная Земля,

Прости за то, что роемся во чреве.

Припев:

Взорвано, уложено, сколото

Черное надежное золото.

Вгрызаясь в глубь веков хоть на виток

(То взрыв, то лязг — такое безгитарье!), —

Вот череп вскрыл отбойный молоток,

Задев кору большого полушарья.

Не бойся заблудиться в темноте

И захлебнуться пылью — не один ты!

Вперед и вниз!

Мы будем на щите —

Мы сами рыли эти лабиринты!

Припев:

Взорвано, уложено, сколото

Черное надежное золото.

Geen ruimte - meters grond boven mij,

En in de mijn voor de feestelijke processies.

Maar we bezitten ook buitenaardsen

En het meest aardse beroep.

Ieder van ons, nou, waarom geen tovenaar,

Vanuit de onderwereld naar boven kolen met een zwaard.

We nemen brandstof van de duivels,

Ze zullen niets hebben om hun ketels mee te verwarmen.

Refrein:

Opgeblazen, gestapeld, afgebroken

Zwart betrouwbaar goud.

Ja, wijzelf zijn als duivels in het stof.

Maar onze trein zal niet leeg vertrekken.

We kwellen de baarmoeder van Moeder Aarde,

Maar de aarde is warmer en betrouwbaarder.

Hier zijn de karren, die de ziel amuseren,

Ze vliegen voorbij als in een film over achtervolgingen.

En een grap: “Geef het land kolen!”

We voelen op onze eigen handpalmen.

Refrein:

Opgeblazen, gestapeld, afgebroken

Zwart betrouwbaar goud.

Ja, we maken grote winst,

Maar we graven dieper: honger is onverzadigbaar.

Soms graven in je eigen ziel

We vergeten, snuffelend in antraciet.

Trechtervormige ontpitte velden

Vergeet niet en kijk boos terug

Maar wij, gezegende aarde,

Vergeef me dat ik in de baarmoeder heb gegraven.

Refrein:

Opgeblazen, gestapeld, afgebroken

Zwart betrouwbaar goud.

Graven in de diepten van eeuwen, zelfs voor een beurt

(Toen een explosie, dan een gekletter - zo'n gebrek aan een gitaar!), -

Hier werd de schedel geopend door een drilboor,

Het raken van de hersenschors.

Wees niet bang om te verdwalen in het donker

En verslik je in stof - je bent niet de enige!

Vooruit en naar beneden!

We zullen op het schild zijn -

Deze labyrinten hebben we zelf gegraven!

Refrein:

Opgeblazen, gestapeld, afgebroken

Zwart betrouwbaar goud.