Дорожная история - Владимир Высоцкий

Я вышел ростом и лицом,

Спасибо матери с отцом.

С людьми в ладу не помыкал не понукал.

Спины не гнул, прямым ходил,

И в ус не дул и жил как жил,

И голове своей руками помогал.

Но был донос и был навет —

Кругом пятьсот и наших нет, —

Был кабинет с табличкой: «Время уважай», —

Там прямо без соли едят,

Там штемпель ставят наугад,

Кладут в конверт — и посылают за Можай.

Потом — зачет, потом — домой

С семью годами за спиной, —

Висят года на мне — ни бросить, ни продать.

Но на начальника попал,

Который бойко вербовал, —

И за Урал машины стал перегонять.

Дорога, а в дороге — МАЗ,

Который по уши увяз,

В кабине — тьма, напарник третий час молчит, —

Хоть бы кричал, аж зло берет —

Назад пятьсот, пятьсот вперед,

А он — зубами «Танец с саблями"стучит!

Мы оба знали про маршрут,

Что этот МАЗ на стройках ждут, —

А наше дело — сел, поехал — ночь, полночь!

Ну надо ж так — под Новый год —

Назад пятьсот, пятьсот вперед, —

Сигналим зря — пурга, и некому помочь!

«Глуши мотор, — он говорит, —

Пусть этот МАЗ огнем горит!»

Мол, видишь сам — тут больше нечего ловить.

Мол, видишь сам — кругом пятьсот,

А к ночи точно — занесет, —

Так заровняет, что не надо хоронить!..

Я отвечаю: «Не канючь!»

А он — за гаечный за ключ,

И волком смотрит (Он вообще бывает крут), —

А что ему — кругом пятьсот,

И кто кого переживет,

Тот и докажет, кто был прав, когда припрут!

Он был мне больше, чем родня —

Он ел с ладони у меня, —

А тут глядит в глаза — и холодно спине.

А что ему — кругом пятьсот,

И кто там после разберет,

Что он забыл, кто я ему и кто он мне!

И он ушел куда-то вбок.

Я отпустил, а сам — прилег, —

Мне снился сон про наш «веселый"наворот:

Что будто вновь кругом пятьсот,

Ищу я выход из ворот, —

Но нет его, есть только вход, и то — не тот.

Конец простой: пришел тягач,

И там был трос, и там был врач,

И МАЗ попал куда положено ему, —

И он пришел — трясется весь…

А там — опять далекий рейс, —

Я зла не помню — я опять его возьму!

Ik kwam er lang en gezicht uit,

Bedankt moeder en vader.

Ik duwde niet met mensen rond, ik drong niet aan.

Hij boog zijn rug niet, hij liep recht,

En hij blies niet in zijn snor en leefde zoals hij leefde,

En hij hielp zijn hoofd met zijn handen.

Maar er was een aanklacht en er was laster -

Ongeveer vijfhonderd en de onze zijn weg, -

Er was een kantoor met een bord: "Respecteer de tijd" -

Ze eten daar zonder zout,

Daar wordt de postzegel willekeurig geplaatst,

Ze stoppen het in een envelop en sturen het naar Mozhai.

Dan - offset, dan - home

Met zeven jaar achter me, -

Jaren hangen aan mij - stop niet en verkoop niet.

Maar ik sloeg de baas

Die snel rekruteerden, -

En hij begon auto's voorbij de Oeral te rijden.

De weg, en op de weg - MAZ,

Wie zit tot zijn oren geplakt,

Het is donker in de cockpit, de partner is het derde uur stil, -

Als hij maar schreeuwde, is er kwaad voor nodig -

Vijfhonderd terug, vijfhonderd vooruit,

En hij - met zijn tanden "Sabre Dance" klopt!

We wisten allebei van de route

Dat deze MAZ op bouwplaatsen staat te wachten -

En ons bedrijf - ging zitten, ging - nacht, middernacht!

Nou, het zou zo moeten zijn - op oudejaarsavond -

Vijfhonderd terug, vijfhonderd vooruit, -

We signaleren tevergeefs - een sneeuwstorm, en er is niemand om te helpen!

"Zet de motor af", zegt hij, "

Laat deze MAZ branden met vuur!”

Zoals, je ziet het zelf - er valt niets meer te vangen.

Zoals, je ziet het zelf - ongeveer vijfhonderd,

En 's nachts zeker - het zal brengen, -

Het maakt het zo vlak dat het niet nodig is om het te begraven!..

Ik antwoord: "Niet zeuren!"

En hij - voor de moersleutel,

En hij ziet eruit als een wolf (hij is over het algemeen cool), -

En wat heeft hij - ongeveer vijfhonderd,

En wie zal wie overleven?

Hij zal bewijzen wie gelijk had toen ze hem vastpinnen!

Hij was meer voor mij dan familieleden -

Hij at uit mijn handpalm, -

En dan kijkt hij in de ogen - en het is koud op de rug.

En wat heeft hij - ongeveer vijfhonderd,

En wie komt er later achter?

Dat hij vergat wie ik voor hem ben en wie hij voor mij is!

En hij ging ergens aan de kant.

Ik liet los, en ik ging zelf liggen, -

Ik had een droom over onze "vrolijke" draai:

Alsof weer rond de vijfhonderd,

Ik zoek een uitweg uit de poort, -

Maar die is er niet, er is alleen een ingang en die is er niet.

Het einde is simpel: de tractor kwam,

En er was een kabel, en er was een dokter,

En MAZ kwam waar hij moest, -

En hij kwam - overal trillend ...

En daar - alweer een verre vlucht, -

Ik herinner me het kwaad niet - ik neem het opnieuw!