Баллада о коротоком счастье - Владимир Высоцкий

Трубят рога: скорей, скорей!

-

И копошится свита.

Душа у ловчих без затей,

Из жил воловьих свита.

Ну и забава у людей —

Убить двух белых лебедей!

И стрелы ввысь помчались…

У лучников наметан глаз, —

А эти лебеди как раз

Сегодня повстречались.

Она жила под солнцем — там,

Где синих звезд без счета,

Куда под силу лебедям

Высокого полета.

Вспари и два крыла раскинь —

В густую трепетную синь.

Скользи по божьим склонам, —

В такую высь, куда и впредь

Возможно будет долететь

Лишь ангелам и стонам.

Но он и там ее настиг —

И счастлив миг единый, —

Да только был тот яркий миг

Их песней лебединой…

Крылатым ангелам сродни,

К земле направились они —

Опасная повадка!

Из-за кустов, как из-за стен,

Следят охотники за тем,

Чтоб счастье было кратко.

Вот отирают пот со лба

Виновники паденья:

Сбылась последняя мольба —

«Остановись, мгновенье!»

Так пелся этот вечный стих

В пик лебединой песне их —

Счастливцев одночасья:

Они упали вниз вдвоем,

Так и оставшись на седьмом,

На высшем небе счастья!

Hoorns blazen: schiet op, schiet op!

-

En het gevolg zwermt.

De ziel van de jagers is zonder poespas,

Uit de aderen van de os gevolg.

Nou, mensen hebben plezier -

Dood twee witte zwanen!

En de pijlen schoten omhoog...

Boogschutters hebben een getraind oog, -

En deze zwanen zijn gewoon

We hebben elkaar vandaag ontmoet.

Ze leefde onder de zon - daar,

Waar zijn de blauwe sterren zonder te tellen,

Waar zwanen kunnen doen

Hoge vlucht.

Vlieg en spreid twee vleugels -

In een dik trillend blauw.

Glij langs de hellingen van God,

Tot zo'n hoogte, waar en voortaan

Mogelijk vliegt het

Alleen engelen en gekreun.

Maar hij haalde haar daar ook in -

En een enkel moment is gelukkig, -

Ja, alleen was er dat heldere moment

Hun zwanenzang...

Als gevleugelde engelen

Ze gingen naar de aarde -

Gevaarlijke gewoonte!

Vanwege de struiken, als vanwege de muren,

De jagers kijken toe

Dus dat geluk is kort.

Hier vegen ze het zweet van hun voorhoofd

Oorzaken van de val:

Het laatste gebed is uitgekomen

"Stop, ogenblik!"

Dus dit eeuwige vers werd gezongen

Op het hoogtepunt van hun zwanenzang -

Gelukkige nacht:

Ze vielen allebei neer

En zo blijvend op de zevende,

In de hoogste hemel van geluk!