Баллада о Кокильоне - Владимир Высоцкий

Жил-был учитель скромный Кокильон.

Любил наукой баловаться он.

Земной поклон за то, что он был в химию влюблен,

И по ночам над чем-то там химичил Кокильон.

Но, мученик науки гоним и обездолен,

Всегда в глазах толпы он — алхимик-шарлатан, —

И из любимой школы в два счета был уволен,

Верней, в три шеи выгнан непонятый титан.

Титан лабораторию держал

И там творил и мыслил, и дерзал.

За просто так, не за мильон, в двухсуточный бульон

Швырнуть сумел все, что имел, великий Кокильон.

Да мы бы забросали каменьями Ньютона,

Мы б за такое дело измазали в смоле!

Но случай не дозволил плевать на Кокильона, —

Однажды в адской смеси заквасилось желе.

Бульон изобретателя потряс, —

Был он — ничто: не жидкость и не газ.

И был смущен и потрясен, и даже удивлен.

«Эге!

Ха-ха!

О эврика!" — воскликнул Кокильон.

Три дня он развлекался игрой на пианино,

На самом дне в сухом вине он истину искал…

Вдруг произнес он внятно: «Какая чертовщина!.." —

И твердою походкою он к дому зашагал.

Он днем был склонен к мыслям и мечтам,

Но в нем кипели страсти по ночам.

И вот, на поиск устремлен, мечтой испепелен,

В один момент в эксперимент включился Кокильон.

Душа его просила, и плоть его хотела

До истины добраться, до цели и до дна, —

Проверить состоянье таинственного тела,

Узнать, что он такое: оно или она?

Но был и в этом опыте изъян —

Забыл фанатик намертво про кран.

В погоне за открытьем он был слишком воспален —

И вдруг ошибочно нажал на крантик Кокильон.

И закричал, безумный: «Да это же коллоид!

Не жидкость это, братцы, — коллоидальный газ!»

Вот так, блеснув в науке, как в небе астероид,

Взорвался — и в шипенье безвременно угас.

И вот — так в этом газе он лежит,

Народ его открытьем дорожит.

Но он не мертв — он усыплен, — разбужен будет он

Через века.

Дремли пока, великий Кокильон!

А мы, склонив колени, глядим благоговейно.

Таких, как он, немного — четыре на мильон!

Возьмем Ньютона, Бора и старика Эйнштейна,

Вот три великих мужа, — четвертый — Кокильон!

Er was eens een bescheiden leraar Coquillon.

Hij hield zich graag bezig met wetenschap.

Buig voor de grond omdat je verliefd bent op scheikunde,

En 's nachts was Coquillon scheikunde over iets.

Maar de martelaar van de wetenschap wordt vervolgd en berooid,

Altijd in de ogen van de menigte is hij een charlatan alchemist, -

En hij werd binnen de kortste keren van zijn favoriete school ontslagen,

Of liever gezegd, een onbegrepen titaan werd er in drie halzen uit geschopt.

Titan hield het laboratorium

En daar creëerde en dacht en durfde hij.

Voor niets, niet voor een miljoen, in een tweedaagse bouillon

Hij slaagde erin om alles te gooien wat hij had, de grote Coquillon.

Ja, we zouden stenen naar Newton hebben gegooid,

Voor zoiets zouden we onder de teer zitten!

Maar de zaak stond het spugen op Coquillon niet toe, -

Eens, gelei gefermenteerd in het helse mengsel.

De bouillon van de uitvinder schudde, -

Hij was niets: noch vloeistof, noch gas.

En hij was beschaamd en geschokt, en zelfs verrast.

"Hoi!

Hahaha!

Oh eureka!" riep Coquillon uit.

Drie dagen lang speelde hij met veel plezier piano,

Helemaal onderaan, in droge wijn, zocht hij de waarheid...

Plots zei hij duidelijk: "Wat de duivel! .." -

En met een stevige pas liep hij naar het huis.

Hij was overdag vatbaar voor gedachten en dromen,

Maar 's nachts kookten hartstochten in hem.

En nu, gericht op de zoektocht, verbrand door een droom,

Op een gegeven moment voegde Coquillon zich bij het experiment.

Zijn ziel vroeg, en zijn vlees wilde...

Om de waarheid te bereiken, naar het doel en naar de bodem, -

Controleer de staat van het mysterieuze lichaam,

Zoek uit wat hij is: het of zij?

Maar er was een fout in deze ervaring -

Vergat de fanaticus strak over de kraan.

Op zoek naar ontdekking, was hij te ontstoken -

En plotseling drukte hij per ongeluk op het Coquillon-spatbord.

En hij riep, krankzinnig: “Ja, dit is een colloïde!

Dit is geen vloeistof, broeders, maar een colloïdaal gas!”

Dus, flitsend in de wetenschap, als een asteroïde in de lucht,

Het explodeerde en stierf voortijdig in een gesis uit.

En dus - dus in dit gas ligt hij,

De mensen waarderen zijn ontdekking.

Maar hij is niet dood - hij is in slaap gesust - hij zal worden gewekt

Door de eeuwen heen.

Slaap voor nu, geweldige Coquillon!

En wij, onze knieën buigend, kijken eerbiedig.

Er zijn er maar weinig zoals hij - vier op een miljoen!

Neem Newton, Bohr en de oude Einstein,

Hier zijn drie geweldige mannen - de vierde - Coquillon!