Аргентинское танго - Владимир Маркин

В далёкой солнечной и знойной Аргентине,

Где солнце южное сверкает, как опал,

Где в людях страсть пылает, как огонь в камине,

Ты никогда ещё в тех странах не бывал.

В огромном городе, я помню, как в тумане,

С своей прекрасною партнёршею Марго

В одном сиреневом амретанском ресторане

Я танцевал с ней прекрасное танго.

Ах, сколько счастья дать Марго мне обещала,

Вся извиваясь, как гремучая змея,

В порыве страсти прижимал её к себе я,

И всё шептал: «Марго моя, Марго моя!»

Но нет, не долго мне с ней пришлось наслаждаться…

В кафе повадился ходить один брюнет:

Арестократ с Марго стал взглядами встречаться,

Он был богат и хорошо был гад одет.

И я понял Марго им увлекаться стала.

Я попросил её признаться мне во всём.

Но ничего моя Марго не отвечала —

Я как и был, так и остался ни при чём.

А он из Мексики, красивый сам собою,

И южным солнцем так и веет от него.

«Прости, мой друг, пора расстаться нам с тобою!" —

Вот что сказала мне прекрасная Марго.

И мы расстались, но я мучался ужасно,

Не пил, не ел и по ночам совсем не спал.

И вот в один из вечеров почти прекрасных

Я попадаю на один шикарный бал.

И там среди мужчин, и долларов, и фраков

Увидел я свою прекрасную Марго.

Я попросил её изысканно и нежно

Протанцевать со мной последнее танго.

На нас смотрели с величайшим восхищением.

И муки ада я в тот вечер испытал!

Блеснул кинжал — Марго к ногам моим упала…

Вот чем закончился большой шикарный бал.

In het verre zonnige en zwoele Argentinië,

Waar de zuidelijke zon schittert als opaal,

Waar passie in mensen brandt als een vuur in een open haard,

Je bent nog nooit in die landen geweest.

In een grote stad, ik herinner me hoe in een mist

Met mijn mooie partner Margo

In een lila Amretan-restaurant

Ik danste een mooie tango met haar.

Oh, hoeveel geluk beloofde Margo me te geven,

Allemaal kronkelend als een ratelslang

In een vlaag van passie drukte ik haar tegen me aan,

En hij bleef fluisteren: "Mijn Margot, mijn Margot!"

Maar nee, ik hoefde er niet lang van te genieten...

Een brunette kreeg de gewoonte om in het café te wandelen:

De aristocraat begon Margot in de ogen te kijken,

Hij was rijk en goed gekleed.

En ik begreep dat Margot in hen geïnteresseerd raakte.

Ik vroeg haar alles aan mij te bekennen.

Maar mijn Margot antwoordde niets -

Ik, zoals ik was, bleef met niets.

En hij komt uit Mexico, knap van zichzelf,

En de zuidelijke zon waait van hem af.

"Vergeef me, mijn vriend, het is tijd om afscheid van je te nemen!" -

Dat is wat de mooie Margot me vertelde.

En we gingen uit elkaar, maar ik heb vreselijk geleden,

Ik dronk niet, at niet en sliep 's nachts helemaal niet.

En dan een van de bijna mooie avonden

Ik kom bij een chique bal.

En daar onder de mannen, en dollars, en jassen

Ik zag mijn mooie Margot.

Ik vroeg haar elegant en teder

Dans de laatste tango met mij.

Ze keken ons met de grootste bewondering aan.

En ik ervoer de kwellingen van de hel die avond!

Een dolk flitste - Margo viel aan mijn voeten ...

Zo eindigde het grote chique bal.