Огни ночного мегаполиса - ВиСтанция

Огни ночного мегаполиса вдали гасли

Тенью тая, улетая в небеса красками

Эти глаза напротив не лгали в дыму теней

Дети бредили о счастье шоколадными конфетами

Огни ночного мегаполиса вдали гасли

Тенью тая, улетая в небеса красками

Эти глаза напротив не лгали в дыму теней

Дети бредили о счастье шоколадными конфетами

Об этом плакали и шутили, но не он

Ночью замечал свет в окнах и стучал в дверь молча

Замерзая от ледяных взглядов ввысь высотных новостроек

Строил на песке планы, в капканах города этого навсегда уснул

На бульваре, времени не наблюдая, дул ветер

«Верите мне или нет — неважно» — говорил он нам

И опять гулял по лужам пьяный до утра

Поднимал воротник, холодный воздух выдыхая

Нервно спички доставал и, как и Мая, их ронял он

Их равняла эта долгая весна по именам

Над мостами загорались фонари, и он устал

Тихо, эта ночь похожа на вчерашний день

Неделями ждали его и упустили тлеть

Пепел был на вкус как-то не хуже мармелада

В глазах мутнело, каменной рекой так и застыла влага

Благо, паленые редели к вечера концу

Дождь играл по крышам ту же лунную сонату

И только лишь улыбка не бежала по его лицу,

А тело согревали последние лучи заката

De lichten van de nachtmetropool gingen uit in de verte

Schaduw smeltend, vliegend de lucht in met kleuren

Deze ogen daarentegen lagen niet in de rook van schaduwen

Kinderen lyrisch over geluk met chocolaatjes

De lichten van de nachtmetropool gingen uit in de verte

Schaduw smeltend, vliegend de lucht in met kleuren

Deze ogen daarentegen lagen niet in de rook van schaduwen

Kinderen lyrisch over geluk met chocolaatjes

Ze huilden en maakten er grapjes over, maar hij niet

'S Nachts merkte ik het licht in de ramen op en klopte stilletjes op de deur

Bevriezend van het ijzige uitzicht op de hemel van hoogbouw

Hij maakte plannen op het zand, in de vallen van deze stad viel hij voor altijd in slaap

Op de boulevard, de tijd niet in de gaten houdend, waaide de wind

"Geloof me of niet, het maakt niet uit," vertelde hij ons

En weer liep hij dronken door de plassen tot de ochtend

Kraag omhoog, koude lucht uitademen

Nerveus haalde hij lucifers tevoorschijn en net als Maya liet hij ze vallen

Deze lange lente evenaarde ze bij naam

Lantaarns lichtten op over de bruggen, en hij was moe

Stil, deze nacht is als gisteren

We hebben er weken op gewacht en laten smeulen

As smaakte op de een of andere manier niet slechter dan marmelade?

Het werd troebel in de ogen, het vocht bevroor als een stenen rivier

Gelukkig is de verschroeide tegen het einde van de avond uitgedund

De regen speelde op de daken dezelfde maanlichtsonate

En alleen een glimlach gleed niet over zijn gezicht,

En het lichaam werd opgewarmd door de laatste zonnestralen