К звёздам - ВиСтанция

Снова прощаюсь

В который раз, но остаюсь.

Боже.

Больше чужие поступки душу тревожат,

Нежели собственные промахи.

Я так устал

Замечать за всеми,

То, что за собой не замечал.

Что-ж:

Может я не прав,

Глуп,

Скажи?!

Неужели я не утвердил цели,

Жив дважды?

Дай мне сил сейчас, когда они мне так нужны.

Дай мне сил не опустить руки.

Это важно.

Сам ведь убегал босым по утренней росе в поле.

Я привык надеяться на близких.

Жаль, что мало их…

Доволен?!

Мои стихи читает лишь огонь в камине.

Разве это справедливость?!

Разве это справедливо?!

Говорят:

«Бросьте эти сантименты,

Все пройдет.»

Ждать того, что вовсе может и не быть

Не мое.

Только там я в силах

Сам творить желания.

Прошу,

Поймите правильно, если узнаете,

Что ухожу.

Жизни слишком мало,

Чтоб узнать зачем она дана.

Смерти слишком много,

Чтоб понять, что жизнь всего одна.

Только там, где истина неумолима,

Там я.

На пути к звездАм я.

На пути к звездАм.

Второй Куплет.

Когда мне не с кем говорить,

О том, что я потерян,

Да.

Когда я в пряности кидаюсь,

Словно за борт судна.

Не в силах удержать себя,

Не в силах быть обычным смертным.

Запретить парить, паря над небом,

Под облаками.

Мне бы… Я бы… Что бы делал,

Если бы на самом деле

Мог узнать, кто играет в судьбы.

Обвинений

Горы как всегда.

Виноватых меньше, чем один.

Чью-то прихоть скроет

Как обычно,

С чьих-то чуждых спин.

Думай, что мы спим.

На самом деле ты хочешь правды?

Прав был, говоря,

Что правил нет в этой игре.

Я в праве уходить когда хочу.

Словно ветер, тихо

Отрекаться от всего,

И не просить простить мой стиль.

Если я однажды не успею спеть с вами.

Если я забуду,

Буду клясться именами.

И не надо удивляться вовсе,

Если вдруг скажу,

Что надоело все.

Довольно, хватит.

Ухожу…

Мысли В Слух.

Знаешь, мне иногда кажется, что звезды говорят со мной.

Когда мне одиноко,

они иначе светят.

Я верю

в вечность, да, и верю этим небесам.

Я уверен, когда-нибудь ты тоже поймешь

меня.

И даже если все

это только стихи, то пусть они буду бессмертны.

Я знаю, она прочтет их.

Третий Куплет.

Если нет того, за что ты жизнь отдать не побоишься,

Значит незачем и вовсе жить.

Выходит так, дружище.

Мы ж еще руками не коснулись звезд.

Мы тут.

Может нас поймут эти люди,

Может нет.

Скуп

На улыбки с детства.

В строю сомнительных людей

Выбираю счастье.

Сегодняшним живя

Поверь.

Все равно

Мысли об одном.

Это ли я дам?

Но мой голос слышит только тот,

Кто глух и нем.

А значит как обычно,

Никому нет дела.

Ваше дело.

Я вас не виню.

Сам судим не буду.

Этим небо не лукавя говорил,

Что горе правды слаще.

Я так и думал.

Снова пуст почтовый ящик.

Между ночью и путем млечным

Верю, есть вечность,

И она мои стихи читает в этот вечер.

Знаю.

Незнакомка темноокая.

Не ревнуй, прошу.

Я просто ухожу к звездам.

Просто ухожу…

Weer afscheid nemen

Voor de zoveelste keer, maar ik blijf.

God.

Meer acties van andere mensen verstoren de ziel,

In plaats van hun eigen mislukkingen.

ik ben zo moe

let op iedereen,

Wat ik zelf niet opmerkte.

We zullen:

Misschien heb ik het verkeerd

dom,

Vertellen?!

Heb ik de doelen niet goedgekeurd,

Twee keer leven?

Geef me nu kracht wanneer ik die het meest nodig heb.

Geef me de kracht om niet op te geven.

Het is belangrijk.

Zelf liep hij immers op blote voeten door de ochtenddauw in het veld.

Ik ben gewend te vertrouwen op mijn dierbaren.

Jammer dat het er niet veel zijn...

Tevreden?!

Alleen het vuur in de open haard leest mijn gedichten.

Is dit gerechtigheid?!

Is het eerlijk?!

Ze zeggen:

"Laat deze gevoelens los,

Alles gaat voorbij."

Wachten op wat misschien helemaal niet is

Niet van mij.

Alleen daar kan ik

Creëer je eigen verlangens.

Vragen,

Doe het goed als je het weet

Dat ik vertrek.

Het leven is te kort

Om erachter te komen waarom het wordt gegeven.

Te veel dood

Om te begrijpen dat er maar één leven is.

Alleen waar de waarheid onverbiddelijk is,

Daar ben ik.

Op weg naar de sterren ben ik.

Op weg naar de sterren.

Tweede couplet.

Als ik niemand heb om mee te praten

Over het feit dat ik verdwaald ben

Ja.

Als ik mezelf in kruiden gooi,

Als overboord van een schip.

Kan mezelf niet inhouden

Kan geen gewone sterveling zijn.

Verbied te zweven, zwevend boven de lucht,

Onder de wolken

Ik zou... ik zou... Wat zou ik doen,

als in feite

Ik kan uitzoeken wie het lot speelt.

beschuldigingen

Bergen zoals altijd.

Minder dan één schuldige.

Iemands gril zal zich verbergen

Normaal gesproken,

Van de rug van iemand anders.

Denk dat we slapen.

Wil je echt de waarheid?

Ik had gelijk toen ik zei

Dat er geen regels zijn in dit spel.

Ik heb het recht om te vertrekken wanneer ik wil.

Als de wind, stil

Doe afstand van alles

En vraag niet om mijn stijl te vergeven.

Als ik op een dag geen tijd heb om met je te zingen.

Als ik het vergeet

Ik zal zweren bij namen.

En wees helemaal niet verbaasd

Als ik plotseling zeg:

Wat stoorde alles.

Genoeg is genoeg.

Ik ga ervandoor...

Hardop denken.

Weet je, soms heb ik het gevoel dat de sterren tegen me praten.

Als ik eenzaam ben

ze schijnen anders.

ik geloof

tot in de eeuwigheid, ja, en ik geloof in deze hemelen.

Ik weet zeker dat jij het op een dag ook zult begrijpen

mij.

En zelfs als alles

dit zijn slechts gedichten, laat ze dan onsterfelijk zijn.

Ik weet dat ze ze zal lezen.

Derde couplet.

Als er niets is waarvoor je niet bang bent om je leven te geven,

Dus leven heeft geen zin.

Het gaat als volgt, vriend.

We hebben de sterren nog niet met onze handen aangeraakt.

We zijn hier.

Misschien begrijpen deze mensen ons

Misschien niet.

Lepel

Om te glimlachen sinds de kindertijd.

In de gelederen van dubieuze mensen

Ik kies voor geluk.

Vandaag leven

Geloof me.

Maakt niet uit

Gedachten over een.

Geef ik?

Maar alleen degene die mijn stem hoort

Wie is doof en stom.

En dat betekent, zoals gewoonlijk,

Niemand geeft erom.

Jouw zaken.

Ik neem het je niet kwalijk.

Ik zal mezelf niet veroordelen.

Hierdoor sprak de hemel niet sluw,

Dat het verdriet van de waarheid zoeter is.

Ik dacht het al.

De mailbox is weer leeg.

Tussen de nacht en de melkweg

Ik geloof dat er een eeuwigheid is

En ze leest vanavond mijn gedichten voor.

Ik weet.

Donkere vreemdeling.

Wees niet jaloers, alsjeblieft.

Ik ga gewoon naar de sterren.

ik ga net weg...