Gare de milan - Vincent Delerm

Et de temps en temps le plafond s'éclaire,

Il y a des taxis tout en bas

Dans l’appartement du boulevard Voltaire

Il est tard et nous ne dormons pas.

En reconstituant l’histoire à l’envers,

Le premier jour, la nuit chez toi

Sous le plafond blanc les yeux grands ouverts,

A quoi pensais-tu ce soir-là?

Ta voix lentement repart en arrière

Tu reviens sur les premiers pas

La gare de Milan, le café Wepler

Montauban, la chambre 23

Je sais maintenant depuis trois hivers

L’histoire ne se ressemble pas

Nos yeux différents regardent à travers,

Une empreinte effacée déjà.

En van tijd tot tijd licht het plafond op,

Er zijn taxi's beneden

In het appartement op Boulevard Voltaire

Het is laat en we slapen niet.

Door de geschiedenis op zijn kop te zetten,

De eerste dag, de nacht bij jou thuis

Onder het witte plafond met de ogen wijd open,

Wat dacht je die nacht?

Je stem gaat langzaam terug

Je gaat terug naar de eerste stappen

Treinstation Milaan, Café Wepler

Montauban, kamer 23

Ik weet het nu al drie winters

Het verhaal is niet hetzelfde

Onze verschillende ogen kijken door,

Er is al een voetafdruk gewist.