Châtenay Malabry - Vincent Delerm

Voici longtemps Elizabeth

Que je n’ai plus de vos nouvelles

Oùavez-vous passéles fêtes

Comment vont Tom et Isabelle

Ici nous avons profité

De la présence des enfants

Et nous avons dépoussiéré

Nos vieux souvenirs de parents

Cécile avait fait des guirlandes

Rouge et dorées pour le vingt-quatre

Un pudding une truite aux amandes

Elle a revu un peu Agathe

Jean-Christophe lui ne change pas

Il a ressorti ses legos

Il vient de signer un contrat

Pour trois années àToronto

Ils sont repartis tout àl'heure

Cécile a cinq heures de trajet

Ils sont repartis tout àl'heure

Et je repensais

Un vendredi après-midi

Nous étions encore àSaint-Cloud

Pierre est rentréet il a dit

J’ai trouvéquelques chose pour nous

Et puis nous sommes arrivés là

Cécile avait cinq ans et demi

En mille neuf-cent quatre-vingt-trois

Ici àChâtenay-Malabry

Je vous écris

Dans le silence qui s’installe

C’est un dimanche après-midi

Je suis assise dans la grande salle

Les murs de Châtenay-Malabry

Les rires du passéme font mal

Ils sont partis avant midi

Chacun a sa vie c’est normal

Je vous écris

Dans les vestiges du jour de l’an

Il y aura des photographies

Que nous mettrons dans l’album blanc

Cécile dira àune amie

Mes parents étaient très contents

Ils vivent àChâtenay-Malabry

Ils s’ennuient un peu maintenant

Voici longtemps Elizabeth

Que je n’ai plus de vos nouvelles

Lang geleden Elizabeth

Dat ik geen nieuws meer van je heb

Waar heb je de vakantie doorgebracht

Hoe gaat het met Tom en Isabelle

Hier hebben we geprofiteerd

Van de aanwezigheid van kinderen

En we stoften af

Onze oude herinneringen aan ouders

Cécile had slingers gemaakt

Rood en goud voor de vierentwintig

Een forel-amandelpudding

Ze zag Agathe een beetje

Jean-Christophe verandert niet

Hij haalde zijn lego tevoorschijn

Hij heeft net een contract getekend

Drie jaar in Toronto

Ze vertrokken meteen

Cecile heeft vijf uur weg

Ze vertrokken meteen

En ik dacht terug

Een vrijdagmiddag

We waren nog in Saint-Cloud

Peter kwam thuis zei hij:

Ik heb iets voor ons gevonden

En toen waren we er

Cecile was vijf en een half

In negentien-drieëntachtig

Hier in Châtenay-Malabry

ik schrijf je

In de stilte die tot rust komt

Het is zondagmiddag

Ik zit in de grote zaal

De muren van Châtenay-Malabry

Het lachen van vroeger doet pijn

Ze vertrokken voor de middag

Iedereen heeft zijn eigen leven, dat is normaal

ik schrijf je

In de overblijfselen van nieuwjaarsdag

Er zullen foto's zijn

Dat zullen we in het witte album zetten

Cécile zal het aan een vriend vertellen

Mijn ouders waren erg blij

Ze wonen in Châtenay-Malabry

Ze vervelen zich nu een beetje

Lang geleden Elizabeth

Dat ik geen nieuws meer van je heb