Лада - Виктор Королёв

Мы встреч случайных порой, не замечаем почти.

И жизнь зовется игрой, уж, как ты там не крути.

И наши взгляды тогда, случайно встретились вдруг.

Казалось, нам не беда, и все сойдет это с рук.

Припев:

Пролетела незаметно наша ночка, а потом узнал я, что родилась дочка.

Только вот с тех пор тебя, увы, я больше не встречал.

Ах, скажи, ответь мне Лада, Лада, Лада, что ж ты не сказала мне тогда не надо.

Может быть сейчас бы по тебе так сильно не скучал.

Коснулся я твоих плеч, и, обретя два крыла.

Ты задышала как печь, чем сердце мне обожгла.

Взревел я как, КА семьсот, и без раздумий на газ.

Господь небесных высот, глядел с укором на нас.

Припев:

Пролетела незаметно наша ночка, а потом узнал я, что родилась дочка.

Только вот с тех пор тебя, увы, я больше не встречал.

Ах, скажи, ответь мне Лада, Лада, Лада, что ж ты не сказала мне тогда не надо.

Может быть сейчас бы по тебе так сильно не скучал.

Луна смеялась в реке, домой уж было пора.

Но, слившись в страшном грехе, влюблялись мы до утра.

Неслась под нами земля, как подремавший вулкан.

Вот, что такое друзья, десятый водки стакан.

Припев:

Пролетела незаметно наша ночка, а потом узнал я, что родилась дочка.

Только вот с тех пор тебя, увы, я больше не встречал.

Ах, скажи, ответь мне Лада, Лада, Лада, что ж ты не сказала мне тогда не надо.

Может быть сейчас бы по тебе так сильно не скучал.

Пролетела незаметно наша ночка, а потом узнал я, что родилась дочка.

Только вот с тех пор тебя, увы, я больше не встречал.

Ах, скажи, ответь мне Лада, Лада, Лада, что ж ты не сказала мне тогда не надо.

Может быть сейчас бы по тебе так сильно не скучал.

We ontmoeten elkaar soms willekeurig, we merken het bijna niet.

En het leven wordt een spel genoemd, hoe je het ook verdraait.

En toen ontmoetten onze ogen elkaar plotseling bij toeval.

Het leek alsof het ons niets kon schelen, en alles zou ermee wegkomen.

Refrein:

Onze nacht vloog onopgemerkt voorbij en toen kwam ik erachter dat mijn dochter was geboren.

Maar sindsdien heb ik je helaas niet meer ontmoet.

Oh, vertel me, antwoord me Lada, Lada, Lada, waarom heb je me niet verteld dat ik dat niet hoef te doen.

Misschien zou ik je nu niet zo erg missen.

Ik raakte je schouders aan en kreeg twee vleugels.

Je ademde als een oven, die mijn hart verbrandde.

Ik brulde als, KA zevenhonderd, en zonder aarzeling op het gas.

De Heer der hemelse hoogten keek ons ​​verwijtend aan.

Refrein:

Onze nacht vloog onopgemerkt voorbij en toen kwam ik erachter dat mijn dochter was geboren.

Maar sindsdien heb ik je helaas niet meer ontmoet.

Oh, vertel me, antwoord me Lada, Lada, Lada, waarom heb je me niet verteld dat ik dat niet hoef te doen.

Misschien zou ik je nu niet zo erg missen.

De maan lachte in de rivier, het was tijd om naar huis te gaan.

Maar nadat we waren opgegaan in een vreselijke zonde, werden we verliefd tot de ochtend.

De aarde raasde onder ons door als een slapende vulkaan.

Dat zijn vrienden, het tiende glas wodka.

Refrein:

Onze nacht vloog onopgemerkt voorbij en toen kwam ik erachter dat mijn dochter was geboren.

Maar sindsdien heb ik je helaas niet meer ontmoet.

Oh, vertel me, antwoord me Lada, Lada, Lada, waarom heb je me niet verteld dat ik dat niet hoef te doen.

Misschien zou ik je nu niet zo erg missen.

Onze nacht vloog onopgemerkt voorbij en toen kwam ik erachter dat mijn dochter was geboren.

Maar sindsdien heb ik je helaas niet meer ontmoet.

Oh, vertel me, antwoord me Lada, Lada, Lada, waarom heb je me niet verteld dat ik dat niet hoef te doen.

Misschien zou ik je nu niet zo erg missen.