Ах, какие ты говорила слова - Виктор Королёв

Ночь постучится в окно

Звенящей своей тишиной.

Холодно там и темно —

За нашей последней чертой.

Ветер качает слегка

Усталые ветви берез.

Быстро уносит река

Печаль наших пролитых слез.

Припев:

Ах, какие ты говорила слова!

Ах, каким ковром расстилалась трава!

Ах, какие звезды сияли для нас!

Ах, как нелегко без тебя мне сейчас!

День растворяет печаль,

В потоке обычных забот.

День исчезает в лучах,

И жизнь продолжает свой ход.

Будут еще облака,

И в поле весеннем цветы,

Чья-то любовь и рука,

Как жаль, это будешь не ты!

Припев.

De nacht zal op het raam kloppen

Met zijn rinkelende stilte.

Het is daar koud en donker

Voorbij onze laatste regel.

De wind schudt zachtjes

Vermoeide berken takken.

De rivier voert snel

Het verdriet van onze vergoten tranen.

Refrein:

Ach, wat een woorden sprak je!

Ach, wat een tapijt spreidde het gras uit!

Ach, welke sterren straalden voor ons!

O, wat is het nu moeilijk voor mij zonder jou!

Dag lost verdriet op

In de stroom van gewone zorgen.

De dag verdwijnt in de stralen

En het leven gaat door.

Er zullen meer wolken zijn

En op het gebied van lentebloemen,

Iemands liefde en hand

Jammer dat jij het niet bent!

Refrein.