Ну что с того, что я там был - Виктор Берковский

Ну что с того, что я там был.

Я был давно, я все забыл.

Не помню дней, не помню дат.

И тех форсированных рек.

Я неопознанный солдат.

Я рядовой, я имярек.

Я меткой пули недолет.

Я лед кровавый в январе.

Я крепко впаян в этот лед.

Я в нем как мушка в янтаре.

Ну что с того, что я там был.

Я забыл.

Я все избыл.

Не помню дат, не помю дней, названий вспомнить не могу.

Я топот загнанных коней.

Я хриплый окрик на бегу.

Я миг непрожитого дня, я бой на дальнем рубеже.

Я пламя вечного огня, ип ламя гильзы в блиндаже.

Ну что стого, что я там был.

В том грозном быть или не быть.

Я это все почти забыл, я это все хочу забыть.

Я не участвую в войне, война участвует во мне.

И пламя вечного огня горит на скулах у меня.

Уже меня не исключить из этих лет, из той войны.

Уже меня не излечить от тех снегов, от той зимы.

И с той зимой, и стой землей, уже меня не разлучить.

До тех снегов, где вам уже моих следов не различить.

Nou, sinds ik daar was.

Ik was lang geleden, ik was alles vergeten.

Ik herinner me de dagen niet, ik herinner me de data niet.

En die geforceerde rivieren.

Ik ben een onbekende soldaat.

Ik ben een particulier, ik ben een naam.

Ik kom een ​​kogel tekort.

Ik ben verdomd ijs in januari.

Ik ben stevig gesoldeerd in dit ijs.

Ik zit erin als een vlieg in barnsteen.

Nou, sinds ik daar was.

Ik ben het vergeten.

Ik heb alles weggedaan.

Ik herinner me de data niet, ik herinner me de dagen niet, ik kan de namen niet herinneren.

Ik ben de zwerver van gedreven paarden.

Ik ben een hese kreet op de vlucht.

Ik ben een moment van een ongeleefde dag, ik ben een strijd op een verre grens.

Ik ben de vlam van het eeuwige vuur en de vlam van de patroonhuls in de dug-out.

Nou, dat is wat ik daar was.

In dat formidabele te zijn of niet te zijn.

Ik was dit bijna allemaal vergeten, ik wil dit allemaal vergeten.

Ik doe niet mee aan de oorlog, de oorlog neemt deel aan mij.

En de vlam van eeuwig vuur brandt op mijn jukbeenderen.

Ik kan niet worden uitgesloten van deze jaren, van die oorlog.

Ik kan niet genezen worden van die sneeuw, van die winter.

En met die winter, en met de staande aarde, kan ik niet langer gescheiden zijn.

Tot die sneeuw, waar je mijn sporen niet meer kunt onderscheiden.