Вера - Валерий Меладзе

К северу, к северу, к северу едет поезд ночной

Из глубинки в Москву.

Спит проводник, спят хмельные соседи,

Я все уснуть не могу.

Тускло горят фонари у дороги,

Где-то вдали завывает гудок.

Вот уже стало светать понемногу,

Пасмурный будет денек.

Вера, ты одна осталась у меня…

Вера, ты одна осталась у меня…

Будто бы счастье растет на чужбине,

Словно какой-то диковинный плод.

Ищет его вдалеке и поныне

Разный бедовый народ.

Вера, ты одна осталась у меня…

Вера, ты одна осталась у меня…

Еду, в душе уповая на Бога,

Поезд ползет, как по тонкому льду.

Если с ума не сойду по дороге,

Завтра же в церковь пойду.

Вера…

Вера…

Naar het noorden, naar het noorden, naar het noorden rijdt de nachttrein

Van het achterland naar Moskou.

De gids slaapt, dronken buren slapen,

Ik kan helemaal niet slapen.

De straatverlichting is zwak verlicht,

Ergens in de verte loeit een hoorn.

Het wordt al licht,

Het wordt een bewolkte dag.

Vera, jij bent de enige die nog bij mij is...

Vera, jij bent de enige die nog bij mij is...

Alsof geluk groeit in een vreemd land,

Als een raar fruit.

Op zoek naar hem in de verte en stil

Verschillende arme mensen.

Vera, jij bent de enige die nog bij mij is...

Vera, jij bent de enige die nog bij mij is...

Ik ga, in mijn ziel vertrouwend op God,

De trein kruipt alsof hij op dun ijs staat.

Als ik onderweg niet gek word,

Morgen ga ik naar de kerk.

Vertrouwen…

Vertrouwen…