Laude Dell'Eroismo Ardito - Ultima Frontiera

Strappami o Dea l’anima che langue

ridammi sale e ferro dentro al sangue

rifammi solo fegato che arde

più aspri i nervi dammi e membra salde.

E al canto cupo della mitraglia

vieni e riscagliami nella battaglia.

E al canto cupo della mitraglia

vieni e riscagliami nella battaglia.

L’alba ha il colore aspro delle mie piaghe

scorgo solamente sangue ed ombre vaghe

il dolore è un morso freddo che mi assale

dalla pietra chiara un fumo scuro sale

dalla pietra chiara un fumo scuro sale

L’anima mia è rossa come il mio pugnale

bianca come candida spuma di mare

verde come prato che l’aurora abbaglia

ma il mio cuore è nero e vuole la battaglia.

Il mio cuore è nero e vuole la battaglia!

Strappami o Dea l’anima che langue

ridammi sale e ferro dentro al sangue

rifammi solo fegato che arde

più aspri i nervi dammi e membra salde.

E al canto cupo della mitraglia

vieni e riscagliami nella battaglia.

E al canto cupo della mitraglia

vieni e riscagliami nella battaglia.

Voce profumata dell’amara notte

mi rialzo ed inspiro guerra e morte

nel tremore dell’aurora sorridente

il pugnale sfolgora di fede ardente.

Il pugnale sfolgora di fede ardente.

Drappo nero e teschio bianco fiero ed alto

sorridendo corro all’ultimo mio assalto

con due bombe ed il mio cuore crudo ed arso

fiamma nera canta e rugge nell’assalto.

Con due bombe ed il mio cuore crudo ed arso

fiamma nera canta e rugge nell’assalto

steli d’erba e sangue sul mio bianco Carso.

Strappami o Dea l’anima che langue

ridammi sale e ferro dentro al sangue

rifammi solo fegato che arde

più aspri i nervi dammi e membra salde.

E al canto cupo della mitraglia

vieni e riscagliami nella battaglia.

E al canto cupo della mitraglia

vieni e riscagliami nella battaglia.

Scheur mijn wegkwijnende ziel weg, Godin

geef me zout en ijzer terug in mijn bloed

geef me gewoon een brandende lever terug

hoe harder je zenuwen me geven en standvastige ledematen.

En op het donkere lied van het machinegeweer

kom en red mij in de strijd.

En op het donkere lied van het machinegeweer

kom en red mij in de strijd.

Dageraad heeft de harde kleur van mijn wonden

Ik zie alleen bloed en vage schaduwen

de pijn is een koude beet die over me heen komt

uit de lichte steen stijgt een donkere rook op

uit de lichte steen stijgt een donkere rook op

Mijn ziel is zo rood als mijn dolk

zo wit als wit zeeschuim

groen als een weide die de dageraad verblindt

maar mijn hart is zwart en het wil strijd.

Mijn hart is zwart en het wil strijd!

Scheur mijn wegkwijnende ziel weg, Godin

geef me zout en ijzer terug in mijn bloed

geef me gewoon een brandende lever terug

hoe harder je zenuwen me geven en standvastige ledematen.

En op het donkere lied van het machinegeweer

kom en red mij in de strijd.

En op het donkere lied van het machinegeweer

kom en red mij in de strijd.

Geurende stem van de bittere nacht

Ik sta op en adem oorlog en dood in

in het trillen van de glimlachende dageraad

de dolk gloeit van vurig geloof.

De dolk gloeit van vurig geloof.

Zwarte stof en een trotse en lange witte schedel

lachend ren ik naar mijn laatste aanval

met twee bommen en mijn rauwe en verbrande hart

zwarte vlam zingt en brult in de aanval.

Met twee bommen en mijn rauwe en verbrande hart

zwarte vlam zingt en brult in de aanval

stengels gras en bloed op mijn witte Karst.

Scheur mijn wegkwijnende ziel weg, Godin

geef me zout en ijzer terug in mijn bloed

geef me gewoon een brandende lever terug

hoe harder je zenuwen me geven en standvastige ledematen.

En op het donkere lied van het machinegeweer

kom en red mij in de strijd.

En op het donkere lied van het machinegeweer

kom en red mij in de strijd.