Trincee - Ultima Frontiera

Il Carso di notte è un mondo irreale

Se chiudi gli occhi gli senti arrivare

Con passo fermo gagliardi e fieri

I fanti, gli arditi e i mitraglieri

Il Carso e i suoi fanti una cosa sola

Ad ogni sasso puoi dare un nome

Ogni sua zolla intrisa è una storia

Il Carso, la roccia, la terra e un fiume

Al fante d’Italia un pensiero ardito

Sulle baionette vermiglio e onore

In queste trincee un corpo ferito

Dal sangue versato nacque un bel fiore

Vita in trincea dura e spietata

Tra il filo spinato marciarono avanti

E dove van ne furon le trance

Che valsero i denti al coraggio dei fanti

De Karst bij nacht is een onwerkelijke wereld

Als je je ogen sluit, hoor je ze aankomen

Met een stevige stap, sterk en trots

De infanterie, de durfals en de mitrailleurs

De Karst en zijn infanterie zijn één

Je kunt elke steen een naam geven

Elk van zijn doorweekte kluiten is een verhaal

De Karst, de rots, de aarde en een rivier

Een gedurfde gedachte aan de infanterist van Italië

Op vermiljoen en eerbajonetten

In deze loopgraven een gewond lichaam

Uit het vergoten bloed is een prachtige bloem geboren

Hard en genadeloos leven in de loopgraven

Tussen het prikkeldraad marcheerden ze naar voren

En waar de trances waren?

Die hun tanden verdienden aan de moed van de infanterie