Astronaut - Udo Lindenberg, Das Panik-Orchester

Einsam wie ein Astronaut

Im All gestrandet, endlos verflogen

Die Bodenstation schweigt, und er begreift

Du bist verloren und ganz alleine hier oben

So’n Gefühl, das hab' ich manchmal

Wenn ich hier auf der Bühne steh'

Vom Spot geblendet, dunkler Saal

Und gar nichts mehr auf dem Kontrollschirm seh'

Und ich sing' mein SOS

Und ich hoffe so, heute bist du hier

Und ich seh' dich nach der Show

Ey, ich warte so auf ein Zeichn von dir

Oder glaubst du auch wie die misten Leute

So’n Popstar hat mindestens 10.000 Bräute

Und er könnte dich für ein Groupie halten

Kommst du deswegen nicht?

Ey, glaub mir, ich will doch nur dich!

Nach den heißen Konzerten, die kalten Hotels

Allein und ich denk' an dich…

Irgendwo und irgendwann werden wir uns gegenübersteh'n

Vielleicht schon bald zum ersten Mal

Und es wird so sein, es wird so sein wie ein Wiederseh’n

Eenzaam als een astronaut

Gestrand in de ruimte, eindeloos weg

Het grondstation is stil en hij begrijpt het

Je bent verdwaald en helemaal alleen hier

Dat gevoel heb ik soms

Als ik hier op het podium sta

Verblind door de schijnwerpers, donkere kamer

En ik kan niets zien op het bedieningsscherm

En ik zing mijn SOS

En ik hoop het, vandaag ben je hier

En ik zie je na de show

Hé, ik wacht op een teken van jou

Of denk je ook als de waardeloze mensen

Zo'n popster heeft zeker 10.000 bruiden

En hij zou kunnen denken dat je een groupie bent

Is dat niet waarom je niet komt?

Hé, geloof me, ik wil alleen jou!

Na de hete concerten, de koude hotels

Alleen en ik denk aan jou...

Ergens en ooit zullen we elkaar tegenkomen

Misschien binnenkort voor het eerst

En het zal zo zijn, het zal zijn als een reünie