La ville que j'ai tant aimée - Tri Yann

Elle est née d’une ferme tout en haut d’un rocher

Cette ville que j’ai tant, tant et tant aimée

Du lavoir à l’hiver, de l'église à l'été,

Les siècles s’enchaînaient aux années…

Ils avaient les moissons pour vacances l'été

Et les femmes saignaient sur le lin des rouets

Et la pluie tombait blanche sur les toits ardoisés

Dans La ville que j’ai tant aimée

On y venait de Nantes les dimanches d'été

Avant qu’elle ne soit grande quand notre siècle est né

Chemises et robes blanches les jardins ouvriers

Fleurissaient sous des ciels de pommiers

C’est la fin de l’enfance et nous avons dansé

Dans l'école un dimanche, il y a six années

Le soleil a brillé sur les toits ardoisés

De La ville que j’ai tant aimée

Et les filles riaient et les hommes buvaient

La ville était adulte et les arbres chantaient

Et puis une aube grise un matin s’est levée

L’herbe rouille et l’aubier est gelé

Ils ont tout brisé, balayé et brûlé

Ils ont tout interdit tout arraché

Et la pluie tombe noire sur les toits ardoisés

De La ville que j’ai tant aimée

J’y ai vu un gamin en costume arlequin

Peindre un arbre bleuté dans un étang gelé

Nous avons su apprendre aux enfants à rêver

Dans la ville qu’ils ont tant aimée

Ze werd geboren op een boerderij hoog op een rots

Deze stad waar ik zo, zo en zo van hield

Van wasplaats tot winter, van kerk tot zomer,

De eeuwen volgden de jaren...

Ze hadden de oogst voor vakantie in de zomer

En de vrouwen bloedden op het linnen van de draaiende wielen

En de regen viel wit op de leistenen daken

In de stad waar ik zoveel van hield

We kwamen er op zomerzondagen vanuit Nantes?

Voordat ze groot was toen onze eeuw werd geboren

Witte shirts en jurken de volkstuinen

Bloeide onder de lucht van appelbomen

Het is het einde van de kindertijd en we dansten

Op een zondag op school, zes jaar geleden

De zon scheen op de leistenen daken

Van de stad waar ik zoveel van hield

En de meisjes lachten en de mannen dronken

De stad groeide en de bomen zongen

En toen kwam op een ochtend een grijze dageraad op

Het gras roest en het spint is bevroren

Ze braken en veegden en verbrandden

Ze hebben alles verboden, hebben alles opgelicht

En de regen valt zwart op de leien daken

Van de stad waar ik zoveel van hield

Ik zag daar een kind in een harlekijnkostuum

Verf een blauwe boom in een bevroren vijver

We leerden kinderen dromen

In de stad waar ze zoveel van hielden