Complainte De La Blanche Biche - Tri Yann

Celles qui vont au bois c’est la mère et la fille,

La mère va chantant et la fille soupire.

«- Qu’a vous à soupirer ma blanche Marguerite,

— J'ai bien trop d’ire en moi et n’ose vous le dire.

Je suis fille le jour et la nuit blanche biche

La chasse est après moi des barons et des princes.

Et mon frère Renaud qui est encore le pire;

Allez ma mère, allez, bien promptement lui dire

Qu’il arrête ses chiens jusqu'à demain midi.

— Où sont tes chiens Renaud, et la chasse gentille?

— Ils sont dedans le bois, à courre blanche biche.

Arrête les Renaud, arrête je t’en prie!

Trois fois les a cornés, de son cornet de cuivre.

A la troisième fois, la blanche biche est prise.

Mandons le dépouilleur, qu’il dépouille la biche.

Celui qui la dépouille dit: «Je ne sais que dire… "

Elle a le cheveu blond et le sein d’une fille.

«A tiré son couteau, en quartiers il l’a mise

On en fait un dîner aux barons et aux princes.

— «Nous voici tous sied, hors ma sœur Marguerite.

— Vous n’avez qu'à manger, suis la première assise,

Ma tête est dans le plat et mon cœur aux chevilles.

Mon sang est répandu par toute la cuisine.

Et sur vos noirs charbons mes pauvres os s’y grillent.

"

Celles qui vont au bois c’est la mère et la fille,

La mère va chantant et la fille soupire.

«- Qu’a vous à soupirer ma blanche Marguerite,

— J'ai bien trop d’ire en moi et n’ose vous le dire.

"

Un Soleil pour l'éternité.

Zij die naar het bos gaan zijn moeder en dochter,

De moeder gaat zingen en de dochter zucht.

"Wat is er met je aan de hand, mijn blanke Marguerite,

"Ik heb te veel woede in mij en durf het je niet te vertellen.

Ik ben een meisje bij dag en bij nacht witte hinde

De jacht is op mij, baronnen en prinsen.

En mijn broer Renaud die zelfs de ergste is;

Kom op mijn moeder, kom op, vertel het haar heel snel

Laat hem zijn honden stoppen tot morgenmiddag.

'Waar zijn je honden Renaud en de zachte jacht?'

'Ze zijn in het bos, witgejaagde hinde.'

Stop de Renauds, stop alsjeblieft!

Driemaal gehoornde ze, met zijn koperen hoorn.

Bij de derde keer wordt de witte hinde genomen.

Laten we de onthuider opdracht geven om de hinde te villen.

Degene die haar uitkleedt zegt: "Ik weet niet wat ik moet zeggen..."

Ze heeft blond haar en een meisjesborst.

"Hij trok zijn mes, in vieren legde hij het"

Het is een diner voor baronnen en prinsen.

'Hier passen we allemaal, behalve mijn zus Marguerite.

"Je hoeft alleen maar te eten, ben de eerste stoel,

Mijn hoofd ligt in de schotel en mijn hart in mijn enkels.

Mijn bloed vloeit door de keuken.

En op jouw zwarte kolen roosteren mijn arme botten.

"

Zij die naar het bos gaan zijn moeder en dochter,

De moeder gaat zingen en de dochter zucht.

"Wat is er met je aan de hand, mijn blanke Marguerite,

"Ik heb te veel woede in mij en durf het je niet te vertellen.

"

Een zon voor de eeuwigheid.