Quand La Bergère - Tri Yann

Quand la bergère s’en va-t-aux champs,

En toujours filant

Sa quenouille est à son côté

Son fuseau d’argent.

Son bel amant va la suivant

En toujours disant:

— La belle, ne marchez pas si fort

Tardez un moment.

— Oh, nenni non, je n' tard’rai point

J’ai vu l’autre jour de joyeux amours

Là qui était dans le jardin

Le cœur bien mourant.

— N'avait-il pas le sabre en main,

L’anneau d’or au doigt?

La belle, ce sont mes anneaux!

Belle, rendez-les-moi!

— Tiens, galant, voilà tes anneaux

Mets-les à ton doigt

Je m’en fiche pas mal de tes anneaux

Encore mieux de toi.

— Ah si, la belle, j’ai mal parlé

Là je m’en repens

Et je me jette à vos pieds

Le cœur repentant.

— Galant, galant, il n’est plus temps

De t’en repentir

Toi, tu m’as donné ton congé

Et moi, je l’ai pris.

Als de herderin naar de velden gaat,

Draait nog steeds

Zijn spinrok is aan zijn zijde

Zijn zilveren spindel.

Haar knappe minnaar gaat als volgende

Altijd zeggen:

"Mooi, loop niet zo hard."

Even uitstellen.

"Oh nee, nee, ik kom niet te laat"

Ik zag laatst gelukkige liefdes

Waar was in de tuin

Het stervende hart.

"Had hij niet de sabel in zijn hand,

De gouden ring aan je vinger?

Schoonheid, dit zijn mijn ringen!

Mooi, geef ze me terug!

"Hier, galant, hier zijn je ringen"

Leg ze op je vinger

Ik geef niet echt om je ringen

Nog beter van jou.

"Ah ja, mijn schoonheid, ik sprak slecht

Daar heb ik berouw

En ik werp mezelf aan je voeten

Het berouwvolle hart.

"Galant, galant, het is te laat"

zich bekeren

Jij, je gaf me je verlof

En ik nam het.