Hotel Victoria - Tita Merello

Viejo hotel de mis ensueños y alegrías

Que acunó el idilio de un loco amor

Hoy recuerdo aquellos días que vos eras

El fiel testigo de mi cantar

Hotel Victoria, vos que supiste

Lo que he llorado en mi soledad

Verás mañana, cuando te olviden

Que sólo el tango te recordará

Hotel Victoria, fue el año veinte

Que de tus puertas partió la ingrata

Y desde entonces, llevo una pena

Que va matando a mi pobre corazón

Hoy que a golpes de piqueta te voltearon

Como aquella ingrata mi amor tronchó

Los recuerdos son ahora tan amargos

Ilusión que el tiempo se la llevó

Oud hotel van mijn dromen en geneugten?

Dat wiegde de idylle van een gekke liefde

Vandaag herinner ik me die dagen dat je was

De trouwe getuige van mijn zang

Hotel Victoria, wat wist je?

Wat heb ik gehuild in mijn eenzaamheid

Je zult het morgen zien, wanneer ze je vergeten

Die enige tango zal je herinneren

Hotel Victoria, het was het jaar twintig

Dat de ondankbare je deuren verlieten

En sindsdien ben ik verdrietig

Dat doodt mijn arme hart

Vandaag dat ze je met een houweel hebben omgedraaid

Zoals die ondankbare mijn liefde afgebroken

De herinneringen zijn nu zo bitter

Illusie dat de tijd haar wegnam