L'alba di domani - Tiromancino

L’alba di domani ci sorprenderà

Addormentati ancora abbracciati

E lo stesso sogno ci trasporterà

Oltre i confini più segreti

Forse un nuovo mondo ci riceverà

Senza parole né paure

Ed il nostro sguardo attraverserà

Dei desideri la profondità

Parla con me aspettando che spunti il giorno

Perchè che non c'è niente che conta intorno

Ma la tua voce ancora un po' incerta non sa

Quello che gli occhi ridendo confessano già

Non dirmi no

Certe zone delle tua mente che ora non sai

Si dischiudono lentamente

E se non ti fa paura

Potrai guardare la tua natura

Nell’alba di domani, nell’alba di domani

Questo desiderio che ci prende, si sa

E' un vortice lento

E' un fuoco diverso

Fallo divampare, non ci brucerà

Perchè è la vertigine, l’instabilità

Parla con me aspettando che spunti il giorno

Perchè non c'è niente che conta intorno

Ma la tua voce ancora un po' incerta non sa

Quello che gli occhi ridendo confessano già

Non dir di no

Certe zone della tua mente che ora non so

Si dischiudono lentamente

E se non ti fa paura

Potrai guardare la mia natura

Nell’alba di domani, nell’alba di domani

Nell’alba di domani, nell’alba di domani, domani, domani…

De dageraad van morgen zal ons verrassen

In slaap vallen nog steeds omarmd

En dezelfde droom zal ons vervoeren

Voorbij de meest geheime grenzen

Misschien zal een nieuwe wereld ons ontvangen

Zonder woorden of angsten

En onze blik zal kruisen

Diepte van verlangens

Praat met me, wachtend op de dag die komt

Omdat er niets is dat ertoe doet in de buurt

Maar je stem nog steeds een beetje onzeker weet het niet

Degene die lachende ogen al bekennen

Zeg me geen nee

Bepaalde gebieden van je geest die je nu niet kent

Ze ontvouwen zich langzaam

En als het je niet bang maakt

Je zult naar je natuur kunnen kijken

In de dageraad van morgen, in de dageraad van morgen

Dit verlangen dat ons meeneemt, weet je?

Het is een langzame draaikolk

Het is een andere focus

Laat het oplaaien, het zal ons niet verbranden

Omdat het de duizeligheid is, de instabiliteit

Praat met me, wachtend op de dag die komt

Omdat er niets belangrijks omheen is

Maar je stem nog steeds een beetje onzeker weet het niet

Degene die lachende ogen al bekennen

Zeg geen nee

Bepaalde gebieden van je geest die ik nu niet ken

Ze ontvouwen zich langzaam

En als het je niet bang maakt

Je zult naar mijn natuur kunnen kijken

In de dageraad van morgen, in de dageraad van morgen

In de dageraad van morgen, in de dageraad van morgen, morgen, morgen ...