Felicità - Tiromancino

Se tutte le stelle del mondo a un certo momento venissero giù

Tutta una serie di astri, di polvere bianca scaricata dal cielo

Ma il cielo senza i suoi occhi non brillerebbe più

Se tutta la gente del mondo senza nessuna ragione

Alzasse la testa e volasse su

Senza il loro casino, quel doloroso rumore

La terra, povero cuore non batterebbe più

Mi manca sempre l’elastico per tener su le mutande

Così che le mutande al momento più bello, mi vanno giù

Come un sogno finito, magari un sogno importante

Un amico tradito, anch’io sono stato tradito, ma non m’importa più

Tra il buio del cielo, le teste pelate bianche

Le nostre parole si muovono stanche, non ci capiamo più

Ma io ho voglia di parlare, di stare ad ascoltare

Di continuare a far l’asino, di comportarmi male, per poi non farlo più

Ah felicità

Su quale treno della notte viaggerai

Lo so, che passerai

Ma come sempre in fretta non ti fermi mai

Si tratterebbe di nuotare, prendendola con calma

Farsi trasportare dentro a due occhi grandi

Magari blu

E per doverli liberare

Attraversare un mare medioevale, lottare contro un drago strabico

Ma di draghi, baby, non ce ne sono più

Forse per questo i sogni sono cosi pallidi e bianchi

E rimbalzano stanchi tra le antenne lesse delle varie tv

E ci ritornano in casa portati da signori eleganti

Cessi che parlano, tutti quanti che applaudono, non ne vogliamo più

Ma se questo mondo è un mondo di cartone

Allora per essere felici basterebbe un niente

Magari una canzone, o chi lo sa

Se no sarebbe il caso di provare a chiudere gli occhi

Ma poi quando hai chiuso gli occhi, chissà cosa sarà

Ah felicità

Su quale treno della notte viaggerai

Lo so, che passerai

Ma come sempre in fretta non ti fermi mai

Als alle sterren van de wereld op een gegeven moment naar beneden zouden komen

Een hele reeks sterren, van wit stof dat uit de lucht komt stromen

Maar de lucht zonder zijn ogen zou niet langer schijnen

Als alle mensen van de wereld zonder reden

Hij hief zijn hoofd en vloog omhoog

Zonder hun rotzooi, dat pijnlijke geluid

De aarde, arm hart, zou stoppen met kloppen

Ik mis altijd het elastiek om mijn ondergoed op te houden

Zodat het slipje op het mooiste moment, ik naar beneden ga

Als een voltooide droom, misschien een belangrijke droom

Een vriend verraden, ik ben ook verraden, maar het kan me niet meer schelen

Tussen de duisternis van de lucht, de witte kale hoofden

Onze woorden bewegen moe, we begrijpen elkaar niet meer

Maar ik wil praten, luisteren

Om een ​​eikel te blijven, je slecht te gedragen en het daarna niet meer te doen

Ah geluk

Met welke trein van de nacht reis je

Ik weet dat je zult slagen

Maar zoals altijd gehaast, stop je nooit

Het zou gaan over zwemmen, rustig aan doen

Laat je meeslepen in twee grote ogen

Misschien blauw

En om ze te moeten bevrijden

Een middeleeuwse zee oversteken, vechtend tegen een schele draak

Maar draken, schat, er zijn er niet meer

Misschien zijn dromen daarom zo bleek en wit

En ze stuiteren moe tussen de uitleesantennes van de verschillende tv's

En ze keren terug naar huis gebracht door elegante heren

Stopt met praten, iedereen applaudisseert, we willen niet meer

Maar als deze wereld een kartonnen wereld is

Dan zou niets genoeg zijn om gelukkig te zijn

Misschien een liedje, of wie weet

Anders zou het de moeite waard zijn om te proberen je ogen te sluiten

Maar als je dan je ogen sluit, wie weet wat het zal zijn

Ah geluk

Met welke trein van de nacht reis je

Ik weet dat je zult slagen

Maar zoals altijd gehaast, stop je nooit