Pensée d'automne - Tino Rossi, Жюль Массне

Une chanson d’adieu sort des sources troublées

S’il vous plaît, mon amour, reprenons le chemin

Où tous deux, au printemps, et la main dans la main

Nous suivions le caprice odorant des allées

Une chanson d’adieu sort des sources troublées !

Une chanson d’amour sort de mon cœur fervent

Qu’un avril éternel a fleuri de jeunesse

Que meurent les beaux jours !

Que l'âpre hiver renaisse !

Comme un hymne joyeux dans le plainte du vent

Une chanson d’amour sort de mon cœur, de mon cœur fervent !

Une chanson d’amour vers ta beauté sacrée

Femme, immortel été !

Femme, immortel printemps !

Sœur de l'étoile en feu qui, par les cieux flottants

Verse en toute saison sa lumière dorée

Une chanson d’amour vers ta beauté sacrée

Femme, immortel été !

Femme, immortel printemps !

Een afscheidslied stijgt op uit verontruste bronnen

Alsjeblieft, mijn liefste, laten we teruggaan

Waar wij tweeën, in de lente, en hand in hand

We volgden de geurige gril van de gangpaden

Een afscheidslied komt uit onrustige bronnen!

Een liefdeslied komt uit mijn vurige hart

Dat een eeuwige april bloeide met jeugd

Mogen de mooie dagen sterven!

Moge de bittere winter herboren worden!

Als een vrolijke hymne in de klaagzang van de wind

Een liefdeslied komt uit mijn hart, uit mijn vurige hart!

Een liefdeslied voor je heilige schoonheid

Vrouw, onsterfelijke zomer!

Vrouw, onsterfelijke lente!

Zuster van de brandende ster die door de zwevende luchten

Verspreidt zijn gouden licht in alle seizoenen

Een liefdeslied voor je heilige schoonheid

Vrouw, onsterfelijke zomer!

Vrouw, onsterfelijke lente!