Magic - Tina Dico

I don’t do this sort of thing, I said

As he leaned in and ran his fingers through my hair

I could see he didn’t believe me And I could tell from his sweet smile he didn’t care

He slipped his hand under my skirt

And for a moment I looked deep into his eyes

I didn’t see much in there

Apart from an emptiness I sadly recognized

Let me take you far away from here, he said

I know some magic that is sure to pick you up I thought of me alone in my cold hotel bed

And I said, yeah, well, why not

He took me back to where he lives

We had a drink and tried to start a friendly chat

But neither of us felt much like talking

About the lives that we were there to forget

And so he laid me on the bed

And we undressed;

the street lights sliced us through the blinds

His skin felt warm against my body

But my body couldn’t hold on to my mind

I drifted far away above this stranger’s room

My thoughts walked down the crowded streets of yesterday

Until he stopped and asked if he had come to soon

I shook my head and turned away

We laid a little while in silence

‘Til I got up, got dressed and splashed cold water at my face

I better go, I said politely

I don’t usually stay out this late

Ik doe dit soort dingen niet, zei ik

Terwijl hij naar voren leunde en zijn vingers door mijn haar haalde

Ik kon zien dat hij me niet geloofde en ik kon aan zijn lieve glimlach zien dat het hem niets kon schelen

Hij gleed zijn hand onder mijn rok

En even keek ik hem diep in de ogen

Ik heb daar niet veel gezien

Afgezien van een leegte die ik helaas herkende

Laat me je hier ver vandaan brengen, zei hij:

Ik ken wat magie die je zeker zal oppikken Ik dacht aan mij alleen in mijn koude hotelbed

En ik zei, ja, nou, waarom niet?

Hij nam me mee terug naar waar hij woont

We dronken wat en probeerden een vriendelijk gesprek te beginnen

Maar we hadden allebei geen zin om te praten

Over de levens die we moesten vergeten

En dus legde hij me op het bed

En we kleedden ons uit;

de straatverlichting sneed ons door de jaloezieën

Zijn huid voelde warm aan tegen mijn lichaam

Maar mijn lichaam kon mijn geest niet vasthouden

Ik dreef ver weg boven de kamer van deze vreemdeling

Mijn gedachten liepen door de drukke straten van gisteren

Tot hij stopte en vroeg of hij snel was gekomen

Ik schudde mijn hoofd en draaide me om

We hebben even stil gelegen

'Tot ik opstond, me aankleedde en koud water in mijn gezicht spetterde

Ik kan beter gaan, zei ik beleefd

Ik blijf meestal niet zo laat weg