Schicksal - Thrudvangar

Tief am Fusse der Esche

Umrauscht von kalten Fluten

Dort ist das Heim der Schwestern

Bestimmt über War, Sein und Werden

Sie weben den Faden des Schicksals

Dem weder Gott noch Mensch entrinnt

Gezählt sind all die Tage

Der Faden eines jeden gesponnen

Doch mancher will seine Frist verlängern

Die er in Midgard weilt

Scheut sich vor Streit und Kampf

Verdeckt sich unter warmen Decken

Bis doch der Strohtod ihn ereilt

So steht ein Mann mit Wort und Schwert

Wider dem Strohtod mit Willen und Mut

Fest im Glauben an die eigene Kraft

So geh´ deinen Weg

Wohin er auch führt

Nur ein Feigling denkt ewig zu Leben

So flieht er vor dem Feind

Doch das Alter erreicht jeden

Auch wenn das Schwert ihn verschont

Nimm dein Schicksal an

Nimm es in deine Hand

Diep aan de voet van de es

Omringd door koude getijden

Daar is het huis van de zussen

Vastbesloten over was, zijn en worden

Ze weven de draad van het lot

Waaraan noch God noch de mens ontsnapt

Alle dagen zijn geteld

De draad van elke gesponnen

Maar sommigen willen hun deadline verlengen

Die hij in Midgard woont

Bang voor ruzies en gevechten

Verbergt zich onder warme dekens

Tot de stro-dood hem inhaalt

Zo staat een man met woord en zwaard

Tegen stroo dood met wil en moed

Vast in het geloven in je eigen kracht

Dus ga je gang

Waar het ook heen leidt

Alleen een lafaard denkt aan eeuwig leven

Dus vlucht hij voor de vijand

Maar ouderdom treft iedereen

Zelfs als het zwaard hem spaart

accepteer je lot

Neem het in je handen