Ghosts - Thränenkind

This won’t ever be a call to arms.

Although I want to burn this city down.

Erase this pressure from our hearts

and find an anchor in this fast paced world.

But no place can keep me confident,

when those people or so called friends make me despise myself.

Has it ever been something more than scratching the surface?

Will it ever be someting more than scratching the surface?

When will we finally realize,

that there is no need to be afraid of what is beneath the ocean’s surface.

«You cannot swim for new horizons until you have courage

to lose sight of the shore.»

If things were better in the past why did we let them slip away?

I should let go of my ghosts and try to focus on our new utopia!

Dit zal nooit een oproep tot wapens zijn.

Hoewel ik deze stad wil platbranden.

Wis deze druk uit ons hart

en vind een anker in deze snelle wereld.

Maar geen enkele plaats kan me vertrouwen geven,

wanneer die mensen of zogenaamde vrienden ervoor zorgen dat ik mezelf veracht.

Is het ooit iets meer geweest dan aan de oppervlakte krabben?

Zal het ooit iets meer zijn dan krassen op het oppervlak?

Wanneer zullen we eindelijk beseffen,

dat het niet nodig is om bang te zijn voor wat zich onder het oppervlak van de oceaan bevindt.

«Je kunt pas naar nieuwe horizonten zwemmen als je moed hebt»

om de kust uit het oog te verliezen.»

Als dingen vroeger beter waren, waarom hebben we ze dan laten glippen?

Ik moet mijn geesten loslaten en proberen me te concentreren op onze nieuwe utopie!