Sevens - The Weeks

I hear they’re gonna tear down those apartments

They’re pulling every single plank

It’s where we set, it’s where we met, it’s where we drank

I hear they’re gonna hollow out the middle

It’s gonna be a parking lot

They said the doors were weak, the roof would leak, the floors were rot

You said we were invincible

But my hair is falling out

She screamed, «My life is so miserable.

It’s so lonely in this house.»

I guess this is the end of days

Since it’s all we talk about

But I love you more than I did before

I hear they put up rows and rows of houses

In the field where we once played

They dug up bones to build their homes

So nothing’s safe

I remember ducking barbed wire fences, crossing through the creek

Waiting there in that night air to watch you breathe

Ik hoor dat ze die appartementen gaan slopen

Ze trekken aan elke plank

Het is waar we zitten, het is waar we elkaar ontmoetten, het is waar we dronken

Ik hoor dat ze het midden gaan uithollen

Het wordt een parkeerplaats

Ze zeiden dat de deuren zwak waren, het dak zou lekken, de vloeren waren verrot

Je zei dat we onoverwinnelijk waren

Maar mijn haar valt uit

Ze schreeuwde: «Mijn leven is zo ellendig.

Het is zo eenzaam in dit huis.»

Ik denk dat dit het einde der dagen is

Omdat het alles is waar we het over hebben

Maar ik hou meer van je dan voorheen

Ik hoor dat ze rijen en rijen huizen hebben neergezet

In het veld waar we ooit speelden

Ze groeven botten op om hun huizen te bouwen

Dus niets is veilig

Ik herinner me dat ik door prikkeldraad moest bukken en de kreek overstak

Daar te wachten in die nachtelijke lucht om je te zien ademen