Tinnitus - The Riot Before

A couple rings, brief message, then the tone

«Hello it’s me, it’s been so long, I’ll be home

Just one night next week we should meet up grab some drinks and maybe food

I would love to see you»

An hour late, I should have known, it’s so you

To make me wait, to cause scene, when you walk in the room

Watch the heads all turn in silence as the conversations cease

You’d smile, then sit by me

Another drink I stir, restless thoughts drift away

To car windows, defrosters, secluded space

And the light on the edge of the sky as it creeps over mountains and plains

The coming of dawn and the time that remains

The loudest of songs you should never let fade

But the silence you left is so deafening

My ears won’t stop ringing

We owned the unrestraint

Of summer’s sudden rain

Foolish minds will make their plans

But restless hearts don’t stand a chance

I loved you once but I just couldn’t stay

The wrong end lit of cigars unclipped

We failed on the beach that night to smoke

Then threw away, blushed laughing, naively hope

That the light on the edge of the sky wouldn’t spread over mountains and plains

The coming of dawn how it kills what remains

The loudest of songs you should never let fade

The silence you left is so deafening

My ears won’t stop ringing

And not follow the roads out to their unpaved ends

Just to find you asleep in my bed

I left to chase the distant horizon

I chose to regret you instead

Still alone at the bar waiting for you to show

Keep watching the door but I already know

Pay my tab find the floor with stumbling feet

Make my way through the crowd to the quiet street

My ears won’t stop ringing

I loved you once but I had to leave

It’s what I tell myself at night

Before I fall asleep with cold sheets by my side

Een paar beltonen, een kort bericht en dan de toon

"Hallo, ik ben het, het is zo lang geleden dat ik thuis ben"

Volgende week zouden we elkaar maar op een avond ontmoeten om wat te drinken en misschien te eten

Ik zou je graag willen zien"

Een uur te laat, ik had het kunnen weten, jij bent zo

Om me te laten wachten, om scène te veroorzaken, wanneer je de kamer binnenloopt

Kijk hoe de hoofden in stilte omdraaien terwijl de gesprekken ophouden

Je zou glimlachen en dan naast me zitten

Nog een drankje dat ik roer, rusteloze gedachten drijven weg

Naar autoruiten, ontdooiers, afgesloten ruimte

En het licht aan de rand van de lucht terwijl het over bergen en vlaktes kruipt

De komst van de dageraad en de tijd die overblijft

De luidste nummers die je nooit mag laten vervagen

Maar de stilte die je achterliet is zo oorverdovend

Mijn oren blijven rinkelen

Wij waren eigenaar van de ongeremdheid

Van de plotselinge regen van de zomer

Dwaze geesten zullen hun plannen maken

Maar rusteloze harten maken geen kans

Ik hield ooit van je, maar ik kon gewoon niet blijven

Het verkeerde uiteinde aangestoken van sigaren die niet zijn afgeknipt

We faalden die avond op het strand om te roken

Toen weggegooid, bloosde van het lachen, naïef hopen

Dat het licht aan de rand van de lucht zich niet zou verspreiden over bergen en vlakten

De komst van de dageraad hoe het doodt wat overblijft

De luidste nummers die je nooit mag laten vervagen

De stilte die je achterliet is zo oorverdovend

Mijn oren blijven rinkelen

En volg de wegen niet naar hun onverharde einden

Gewoon om je slapend in mijn bed te vinden

Ik ben vertrokken om de verre horizon te achtervolgen

Ik heb ervoor gekozen om je in plaats daarvan te betreuren

Nog steeds alleen aan de bar, wachtend op jou om te laten zien

Blijf naar de deur kijken, maar ik weet het al

Betaal mijn tab vind de vloer met struikelvoeten

Baan me een weg door de menigte naar de rustige straat

Mijn oren blijven rinkelen

Ik hield ooit van je, maar ik moest vertrekken

Het is wat ik mezelf 's nachts vertel

Voordat ik in slaap val met koude lakens aan mijn zijde