Oh Think Not My Spirits Are Always as Light - The Moorings

OH!

think not my spirits are always as light

And as free from a pang as they seem to you now

Nor expect that the heart-beaming smile of to-night

Will return with to-morrow to brighten my brow

No: — life is a waste of wearisome hours

Which seldom the rose of enjoyment adorns;

And the heart that is soonest awake to the flowers

Is always the first to be touch’d by the thorns

But send round the bowl, and be happy awhile —

May we never meet worse, in our pilgrimage here

Than the tear that enjoyment may gild with a smile

And the smile that compassion can turn to a tear

The thread of our life would be dark, Heaven knows

If it were not with friendship and love intertwined;

And I care not how soon I may sink to repose

When these blessing shall cease to be dear to my mind

But they who have loved the fondest, the purest

Too often have wept o’er the dream they believed;

And the heart that has slumber’d in friendship securest

Is happy indeed if 'twas never deceived

But send round the bowl;

while a relic of truth

Is in man or in woman, this prayer shall be mine, —

That the sunshine of love may illumine our youth

And the moonlight of friendship console our decline

OH!

denk niet dat mijn geest altijd zo licht is

En zo vrij van pijn als ze je nu lijken

Verwacht ook niet dat de hartverwarmende glimlach van vanavond

Zal morgen terugkomen om mijn voorhoofd op te fleuren

Nee: het leven is een verspilling van vermoeiende uren

die zelden de roos van plezier siert;

En het hart dat het snelst wakker is voor de bloemen

Is altijd de eerste die door de doornen wordt aangeraakt

Maar stuur de kom rond en wees een tijdje gelukkig -

Mogen we nooit erger ontmoeten tijdens onze pelgrimstocht hier

Dan de traan die plezier kan vergulden met een glimlach

En de glimlach die mededogen kan veranderen in een traan

De draad van ons leven zou donker zijn, de hemel weet

Als het niet met vriendschap en liefde verweven was;

En het kan me niet schelen hoe snel ik kan zinken om te rusten

Wanneer deze zegeningen mij niet meer dierbaar zijn

Maar zij die de meest dierbare, de puurste hebben liefgehad

Te vaak hebben ze gehuild over de droom die ze geloofden;

En het hart dat in vriendschap heeft gesluimerd het veiligst

Is inderdaad gelukkig als 't nooit bedrogen is geweest

Maar stuur de kom rond;

terwijl een overblijfsel van de waarheid

Is in een man of in een vrouw, dit gebed zal van mij zijn, -

Dat de zonneschijn van liefde onze jeugd mag verlichten

En het maanlicht van vriendschap troost ons verval