I Wish I Was by That Dim Lake - The Moorings

I wish I was by that dim lake

Where sinful souls their farewells take

Of this vain world, and half-way lie

In Death’s cold shadow, ere they die

There, there, far from thee

Deceitful world, my home should be

Where, come what might of gloom and pain

False hope should ne’er deceive again!

The lifeless sky, the mournful sound

Of unseen waters, falling round

The dry leaves quivering o’er my head

Like man, unquiet even when dead

These, ay, these should wean

My soul from Life’s deluding scene

And turn each thought, each wish I have

Like willows, downward towards the grave

As they who to their couch at night

Would welcome sleep, first quench the light

So must the hopes that keep this breast

Awake, be quenched, ere it can rest

Cold, cold, my heart must grow

Unchanged by either joy or woe

Like freezing founts, where all that’s thrown

Within their current turns to stone

Ik wou dat ik bij dat schemerige meer was

Waar zondige zielen hun afscheid nemen

Van deze ijdele wereld en een halve leugen

In de koude schaduw van de dood, voordat ze sterven

Daar, daar, ver van u

Bedrieglijke wereld, mijn huis zou moeten zijn

Waar, wat er ook moge zijn van somberheid en pijn

Valse hoop mag nooit meer bedriegen!

De levenloze lucht, het treurige geluid

Van onzichtbare wateren, vallend rond

De droge bladeren trillen over mijn hoofd

Net als de mens, onrustig, zelfs als hij dood is

Deze, ja, deze zouden moeten spenen

Mijn ziel uit de bedrieglijke scène van het leven

En draai elke gedachte, elke wens die ik heb

Als wilgen, neerwaarts naar het graf

Zoals zij die 's avonds op de bank zitten

Zou graag slapen, doof eerst het licht

Dat geldt ook voor de hoop die deze borst houdt

Wakker worden, worden uitgeblust, voordat het kan rusten

Koud, koud, mijn hart moet groeien

Onveranderd door vreugde of wee

Zoals bevriezende fonteinen, waar alles wordt gegooid

Binnen hun huidige wendingen tot steen