Mirrors - The Afterimage

I don’t like being alone at night

This darkness reminds me of myself and I’m afraid of what my spirit brings

(Of what my spirit brings)

Staring away into the night sky, into the bright lights, illuminating

Dreaming over and over again

The mirror of the shining sky is calm, this time I see a million stars broken,

fading

The radiance of midnight blacks out my mind

And I seek and answer I won’t find, this time

But the vastness of the stars alone, breathes life into me and I fall apart

alone

I’m staring away into the night sky, into the bright lights, illuminating

Dreaming over and over again

Hanging on to every moment, captivate with words unspoken

Staring away, dreaming over and over again

Isolation brings warmth

So peaceful, my one and only companion

While a city sleeps and my steps echo with heartache

I’m afraid of what my spirit brings

(Of what my spirit brings)

I’m staring away into the night sky, into the bright lights, illuminating

Dreaming over and over again

Hanging on to every moment, captivate with words unspoken

Staring away, dreaming over and over again

Ik hou er niet van om 's nachts alleen te zijn

Deze duisternis doet me aan mezelf denken en ik ben bang voor wat mijn geest brengt

(Van wat mijn geest brengt)

Weg staren naar de nachtelijke hemel, in de felle lichten, verlichtend

Steeds weer dromen

De spiegel van de stralende lucht is kalm, deze keer zie ik een miljoen gebroken sterren,

vervagen

De uitstraling van middernacht verduistert mijn geest

En ik zoek en antwoord dat ik deze keer niet zal vinden

Maar de uitgestrektheid van de sterren alleen, blaast leven in mij en ik val uit elkaar

alleen

Ik staar weg in de nachtelijke hemel, in de felle lichten, verlichtend

Steeds weer dromen

Vasthouden aan elk moment, boeien met onuitgesproken woorden

Weg staren, steeds maar weer dromen

Isolatie brengt warmte

Zo vredig, mijn enige echte metgezel

Terwijl een stad slaapt en mijn stappen echoën van verdriet

Ik ben bang voor wat mijn geest brengt

(Van wat mijn geest brengt)

Ik staar weg in de nachtelijke hemel, in de felle lichten, verlichtend

Steeds weer dromen

Vasthouden aan elk moment, boeien met onuitgesproken woorden

Weg staren, steeds maar weer dromen