Cerulean - The Afterimage

His arms offer no comfort

No solace in his touch

A replacement, you don’t mourn me much

Aftershock atrocities after you left

Apologies abundant with every regret

Torment controlling my every step

Frustration amplified until the end

Somewhere in dreams you’ll feel my presence

You’ll see me standing there

You’ll feel me again on winter’s mind, engaged by desperation

The drifts, the boughs and the frost

A song of misery carried throughout the lost

A season without light, the frigid air takes my breath away

(It takes me over)

The days of winter are coming to an end inside of me

You looked at me with a face I hadn’t seen

So unfamiliar, I second guessed every move I made

Alluding to confrontation, your lying eyes recite"

«My fear, it dwells here, since you told me that you’d always be there»

Discretion dissection, words of misdirection

A season without light, the frigid air takes my breath away

(It takes me over)

The days of winter are coming to an end inside of me

I feel it the ocean, the current carries me

I need it emotion, inside of me

His arms offer no comfort

No solace in his touch

A replacement, you don’t mourn me much

Manipulating my emotions all for your own gain

A suicidal contemplation with thoughts of you in his embrace

My heart and mind are lost, since you broke every fucking promise that you made

A season without light, the frigid air takes my breath away

(It takes me over)

The days of winter are coming to an end

I feel it the ocean, the current carries me

I need it the emotion, inside of me

Inside of me

Zijn armen bieden geen troost

Geen troost in zijn aanraking

Een vervanging, je rouwt niet veel om mij

Wreedheden na de schok nadat je wegging

Excuses overvloedig met elke spijt

Kwelling die mijn elke stap beheerst

Frustratie versterkt tot het einde

Ergens in dromen voel je mijn aanwezigheid

Je zult me ​​daar zien staan

Je zult me ​​weer in de geest van de winter voelen, verwikkeld in wanhoop

De driften, de takken en de vorst

Een lied van ellende gedragen door de verlorenen

Een seizoen zonder licht, de ijskoude lucht neemt mijn adem weg

(Het neemt me over)

De dagen van de winter komen tot een einde in mij

Je keek me aan met een gezicht dat ik niet had gezien

Zo onbekend dat ik elke beweging die ik maakte twijfelde

Zinspelend op confrontatie, reciteren je liegende ogen"

«Mijn angst, het woont hier, omdat je me vertelde dat je er altijd zou zijn»

Discretie dissectie, woorden van misleiding

Een seizoen zonder licht, de ijskoude lucht neemt mijn adem weg

(Het neemt me over)

De dagen van de winter komen tot een einde in mij

Ik voel het de oceaan, de stroming draagt ​​me

Ik heb het nodig, emotie, in mij

Zijn armen bieden geen troost

Geen troost in zijn aanraking

Een vervanging, je rouwt niet veel om mij

Mijn emoties manipuleren, allemaal voor je eigen gewin

Een suïcidale contemplatie met gedachten aan jou in zijn omhelzing

Mijn hart en geest zijn verloren, omdat je elke verdomde belofte die je hebt gemaakt hebt gebroken

Een seizoen zonder licht, de ijskoude lucht neemt mijn adem weg

(Het neemt me over)

De dagen van de winter lopen ten einde

Ik voel het de oceaan, de stroming draagt ​​me

Ik heb het nodig, de emotie, in mij

Binnenin mij