Обломанная ветка - Татьяна Овсиенко

Где-то в сердце моём натянулась и заныла в тревоге струна.

Снова память, как будто очнулась, после долгого тяжкого сна.

Я звоню в твой неведомый вечер из далёкого серого дня.

Упрекнуть мне тебя будет не в чем, если ты не узнаешь меня.

Припев:

Я знаю, всё проходит, и эта боль пройдёт, тревожить память, может, и не стоит.

Обломанная ветка весной не расцветёт и к осени не станет золотою.

Вздрогнул в трубке твой голос и замер, я дыхание ловлю в тишине.

Сколько дней этот номер был занят, сколько раз отвечал он не мне.

Больше так продолжаться не может, ни на что не надеясь, рискну:

Я из осени, серой, продрогшей, позвоню в голубую весну.

Припев:

Я знаю, всё проходит, и эта боль пройдёт, тревожить память, может, и не стоит.

Обломанная ветка весной не расцветёт и к осени не станет золотою.

./././!o/ovsienko-tatyana/ovsienko-tatyana-oblomannaya-vetka.html

Я знаю, всё проходит, и эта боль пройдёт, тревожить память, может, и не стоит.

Обломанная ветка весной не расцветёт и к осени не станет золотою.

Я знаю, всё проходит, и эта боль пройдёт, тревожить память, может, и не стоит.

Обломанная ветка весной не расцветёт и к осени не станет золотою.

Я знаю, всё проходит…

Ergens in mijn hart trilde en jankte een snaar van schrik.

Opnieuw leek de herinnering wakker te worden na een lange, zware slaap.

Ik roep naar je onbekende avond vanaf een verre grijze dag.

Ik kan je niets verwijten als je me niet herkent.

Refrein:

Ik weet dat alles voorbijgaat, en deze pijn zal voorbijgaan, het is misschien niet de moeite waard om de herinnering te verstoren.

Een afgebroken tak zal in het voorjaar niet bloeien en in de herfst niet goudkleurig worden.

Je stem huiverde in de hoorn en verstijfde, ik hap naar adem in stilte.

Hoeveel dagen was dit nummer bezet, hoe vaak antwoordde hij niet mij.

Zo kan het niet meer doorgaan, zonder ergens op te hopen, waag ik het erop:

Ik kom uit de herfst, grijs, kil, ik roep naar de blauwe lente.

Refrein:

Ik weet dat alles voorbijgaat, en deze pijn zal voorbijgaan, het is misschien niet de moeite waard om de herinnering te verstoren.

Een afgebroken tak zal in het voorjaar niet bloeien en in de herfst niet goudkleurig worden.

./././!o/ovsienko-tatyana/ovsienko-tatyana-oblomannaya-vetka.html

Ik weet dat alles voorbijgaat, en deze pijn zal voorbijgaan, het is misschien niet de moeite waard om de herinnering te verstoren.

Een afgebroken tak zal in het voorjaar niet bloeien en in de herfst niet goudkleurig worden.

Ik weet dat alles voorbijgaat, en deze pijn zal voorbijgaan, het is misschien niet de moeite waard om de herinnering te verstoren.

Een afgebroken tak zal in het voorjaar niet bloeien en in de herfst niet goudkleurig worden.

Ik weet dat alles voorbij gaat...