Капитан - Татьяна Овсиенко

Быстро сгорел закат и не спешил рассвет, ночь была чарующе душистой.

Напоминал твой взгляд ласковый лунный свет, и любви хотелось только чистой.

А когда под шелест волн ты шептал: в меня влюблён, - мне казалось, счастье где-то близко.

Вспомни, капитан, жаркий летний наш роман.

Страсти ураган бился под тельняшкой.

Вспомни, капитан, как удрал ты в океан.

Уплыла в туман белая фуражка.

Слушала я слова, кругом шла голова: звал меня в неведомые страны.

В глупых своих мечтах я представляла: «Ах!

Буду я женою капитана!»

Бился лёгкий шторм в причал и кораблик наш качал, оказались все слова обманом.

Вспомни, капитан, жаркий летний наш роман.

Страсти ураган бился под тельняшкой.

Вспомни, капитан, как удрал ты в океан.

Уплыла в туман белая фуражка.

Я перестала ждать, слёзы давно не лью, стала вновь доверчиво-ручная.

И ни к чему скрывать: я тебя не люблю, и в толпе тебя я не узнаю.

Мне с тобой не повезло, и однажды всем назло я влюблюсь в водителя трамвая.

Вспомни, капитан, жаркий летний наш роман.

Страсти ураган бился под тельняшкой.

Вспомни, капитан, как удрал ты в океан.

Уплыла в туман белая фуражка.

Вспомни, капитан, жаркий летний наш роман.

Страсти ураган бился под тельняшкой.

Вспомни, капитан, как удрал ты в океан.

Уплыла в туман белая фуражка.

De zonsondergang brandde snel af en de dageraad had geen haast, de nacht was charmant geurig.

Je blik deed denken aan zacht maanlicht, en ik wilde alleen pure liefde.

En toen je onder het ruisen van de golven fluisterde: je bent verliefd op mij, leek het mij dat geluk ergens dichtbij was.

Onthoud, kapitein, onze hete zomerroman.

Een orkaan van passie sloeg onder het vest.

Onthoud, kapitein, hoe u de oceaan in vluchtte.

Een witte pet dreef weg in de mist.

Ik luisterde naar de woorden, mijn hoofd ging in het rond: hij riep me naar onbekende landen.

In mijn stomme dromen stelde ik me voor: “Ah!

Ik zal de vrouw van de kapitein zijn!

Er woei een lichte storm op de pier en onze boot schommelde, alle woorden bleken bedrog te zijn.

Onthoud, kapitein, onze hete zomerroman.

Een orkaan van passie sloeg onder het vest.

Onthoud, kapitein, hoe u de oceaan in vluchtte.

Een witte pet dreef weg in de mist.

Ik stopte met wachten, ik heb lang niet meer gehuild, ik werd weer vertrouwen tam.

En het is niet nodig om het te verbergen: ik hou niet van je, en ik herken je niet in de menigte.

Ik had pech met jou, en op een dag zal ik uit wrok verliefd worden op een tramchauffeur.

Onthoud, kapitein, onze hete zomerroman.

Een orkaan van passie sloeg onder het vest.

Onthoud, kapitein, hoe u de oceaan in vluchtte.

Een witte pet dreef weg in de mist.

Onthoud, kapitein, onze hete zomerroman.

Een orkaan van passie sloeg onder het vest.

Onthoud, kapitein, hoe u de oceaan in vluchtte.

Een witte pet dreef weg in de mist.